SO
ErgelkariaEz oso aspaldiko egunen nostalgia sentitzen dut gero eta gehiagotan. «Bai ederki orduan!», esaten diot neure buruari, pixka bat lehenagoko egun bat gogoan. Baina nostalgiaz gogoratutako egun horietako bakoitzean ere nostalgiaz gogoratu nuen pixka bat lehenagoko egunen bat edo beste, eta ez oso aspaldiko horietan ere lehentxoagoko egunen nostalgia sentitu nuen… Nostalgiaz nostalgia azken nostalgia betikoraino.
EUSKAL HERRITIK
Post tenebras spero lucemNahi baino guttiago. Ni haboro nahi nuen, etxekoendako nahi: emaztearendako sukalde xoko berria, tarranta behar dugu, haurrendako bertze puxka bat eta baztertzeko; baina lobat batek nahi du etxea, xerka eta xerka, bi urtez xerka eta xerka eta haren amak salatu zigun eian etxea izanen zen alabarendako; hortakotz, ezin saltzaile on izan eta, merketurik, lobarendako. Guttiago banatzeko, baina zerbaixka denondako. Gutti baina beti. Ze nahuxu ? * * * Ez da haiei joanen denik. Ez, ez, ez. Hoberenetan hoberenak baitira; bertze batzuien bisitatzen ez dakit, baina ene bisitatzen hoberenak dir...
Begizolia
Plaza Berria
Fucktotum
Txistu y TamboliñErrailtzaina telebistari begira zegoen. Lehenengoz eman behar zuten zuzenean urkatze bat, eta horrek polemika handia eragin zuen. Etika eta morala aipatu ziren erabaki horren aurka egiteko. Baina urkatzea zuzenean emateko telebista-kateak jarritako dirutzak ahalmen handiagoa bide zuen. Eta, azkenerako, ikusle-kuotak arrazoia eman zion telebista-kateari: morboak beti izan ohi du bezero gehiago etikak baino. Heriotza-zigorraren aurkako asko ere telebistari begira zeuden, garagardoa eskuan eta olibak platertxoan. Errailtzaina ez. Ez zekien urkatzea eman behar zuten ere. Berak ordu hartan norm...
Behin printzesa batek entzun zuen printze loti bat zegoela baso batean, ehun urtez lotan zegoena. Harenganaino heldu, eta musua eman zion. Orduan, printzesa, insomnioaren gaitza zuena, harriak lez geratu zen lo. Eta erresuma hartan, printzea eta printzesa lo seko zeudenez, errepublika aldarrikatu zuten. Eta hala bazen ez bazen, sar dadila ipuin hau Bilboko metroan, eta ager dadila Urdulizen. Bernardo Kapanaga
Kamioilari batek bere kideari, Cadizko portuan, alegia deus ez: «Bihar amiantoa zamatuko zigutek, Madrilera eramateko». (Mario Camus-en Los camioneros telesaila", 6. kapitulua, 1973).
Galtzaileok irabazten dugunean mozkortuko naiz. Bien bitartean, galtzen dugulako mozkortzen naiz. Ron Sniakin
Gorrotoak marraztutako mugek inguratzen gaituzte. Haien barruan gaude preso, libreak garen ustean. Hau da gure lurraldea diogu, mugetatik kanpo infernua biziko balitz bezala. Eta, aldika, buruzagi bat jaiotzen da eta infernua konkistatzeko agintzen du, konturatu gabe mugaz bestaldekoentzat geu garela infernua. Ron Sniakin
Uribe Kostako Berbalaguna
INTRO bertsioa
