Txistu y Tamboliñ

Colónen itzulera

Txistu y Tamboliñ | 2024-06-26 17:41

Bueltatu da Colón bidaiatik, eta errege-erreginaren jauregira joan da. -Eta? Aurkitu duzu mendebaldeko bidea Indietara joateko? -Ez. Baina beste lurralde bat deskubritu dut. -Tira, bada zerbait. Horrela, Espainietako lurraldea itsasoz bestaldera zabalduko dugu. -Tamalez, ez gara lehenak hara iristen. Lurralde hura populatua dago, eta jabeak ditu. -Konkistatu beharko dugu beraz. -Hori ezinezkoa izango da. -Zer ba? -Hara heldu ginenean, bertara lanera joateko baimena eskatu ziguten. Jakina, guk ez genuen horrelakorik. Orduan, esan ziguten joakin ilegalak ginela eta ez genuela e...

Antzindari

Txistu y Tamboliñ | 2024-06-15 14:06

Antzinako ideiak defendatzen dituen sasiaitzindaria. Egungo politikari asko, aitzindari plantak egin arren, antzindari petoak dira.

Benetako infernua

Txistu y Tamboliñ | 2024-06-09 20:26

Hildakoan, infernuan itzartu nintzen. Ezustekoa izan zen niretzat, sinesgabea bainintzen.  -Zer egiten duk hemen? -galdetu zidan Txerrenek ikusi ninduenean -Gaiztoegia izan haiz bizitzan. Hik benetako infernua merezi duk! Eta bueltan bidali ninduen mundura. Bernardo Kapanaga

Mailu bat poesia da

Txistu y Tamboliñ | 2024-06-07 17:37

(Tirano eta genozidentzat) Mailu bat poesia da baldin eta buru egokia jotzen badu. Ez da behar epopeia luzerik, nahikoa da kolpe zehatz bat: buruhauste batek buruhauste asko konpon ditzake. Ron Sniakin

Odol gorria

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-30 17:18

Aita hilda, printzeak haren lekua hartu zuen. Koroatze-ekitaldian, errege berriak zur eta lur utzi zituen guztiak. -Uko egiten diot koroari. Izan ere, ni errepublikazalea naiz. Monarkiaren itzalean goxo-goxo bizi ziren bizkarroiak arriskuan ikusi zituzten euren bizkarrak. Zerbait egin behar zuten erregearen hordago hari erantzuteko. Istriputxo batek eman zien aitzakia euren bizkarrak besaulkien erosotasunean iraunarazteko: erregeak zauritxo bat egin zuen atzamar batean, eta hara!, atzamarretik odola atera zitzaion. -Odol gorria du! -egin zuten oihu bizkarroiek- Horregatik da errepublika...

Robota

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-27 15:45

Aita hil zenean, amak robot bat erosi zigun, aitaordearena egin zezan. Robota etxetik irten eta oraindik ez da bueltatu. Zinez esan behar dut ez dugula aitaren falta igarri: robota haren erreplika perfektua da.    Bernardo Kapanaga

200.000 dolar

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-25 15:42

III. Mundu Gerra hurbil dagoela-eta, enpresa baten propaganda heldu zait, Martitz planetan lur-sailak eskaintzen dituena. Prezioa ez zait demasekoa iruditu: Donostiako pisu asko zatia garestiagoak izaten dira. Badut dirutxo bat aurreztuta, eta inbertsio ona iruditu zait. Auskalo, gerra hasten bada mundu guztiak alde egin nahiko du eta orain erositakoa prezio hobean salduko nuke. Mezua bidali diot enpresari, eta lur-sail bat aukeratu dut, polit-polita. Enpresak esan dit prezioaren erdia orain ordaindu behar dudala, eta beste erdia Martitzera heltzen naizenean. Hala egin dut. Honela idatzi...

Luis Larrearen hiru ahaleginak inurri bihurtzeko

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-23 12:37

Luis Larrea dohakabea zen Metamorfosia irakurri zuenetik. Sentsazioa zuen Kafkak ideia lapurtu ziola, hau da, pertsona bat zomorro bihurtzea bere asmazioa zela. Jakinda Luis Larrea Kafka hil eta 30 urtera jaio zela, absurdoa litzateke lapurketaren ideia hori zentzuzkoa izatea, baina Luis Larreak gotorki sinisten zuen ideiak kometak bezalakoak direla, espazioan nabigatzen diren objektu gaseosoak alegia, eta gas hura berari zegokiola eta ez Kafkari. Hots, ideia distiratsu hura Kafkaren burura jaustea bidegabekeria kosmikoa izan zela, eta, ondorioz, Metamorfosia eleberriaren benetako...

Munduko idazlerik onena

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-19 19:06

Buruan egundoko istorio ederrak asmatzen zituen, baina nagia zen haiek guztiak paperean idazteko. Eta, hala ere, zoriontsua zen: munduko idazlerik onena sentitzen zen, lerro bat idatzi gabe ere. Eta handiena: ez zegoen mundu osoan literatura-kritikaririk sentimendu hura zapuztuko zuenik. Bernardo Kapanaga

Ostadarra

Txistu y Tamboliñ | 2024-05-18 16:04

Lasterketa buruan zihoan. Tropela han atzean zetorren, baina bazuen tarte nahikoa azken metroetan garaipenaren gozoa dastatzeko. Berea zen munduko txapelketa! Gozamen hartan, zerurantz begiratu eta ostadarra ikusi zuen. Hunkiturik geratu zen, helmugatik hamar metrora. "Zelako edertasuna", esan zuen, eta begirada zeruari itsatsita geratu zitzaion ostadarraren ikuskizuna iraun zuen bitartean. Ordurako tropel guztia helmugaratua zen, baina horrek ez zuen axola. "Ostadarra beti izango da ederragoa zeruan nire maillotean baino", pentsatu zuen zoriontsu. Bernardo Kapanaga