Kategoria: kritikak
Entzuten ditudan euskal taldeez hitz egitean nire herritik kilometro dexentera jauzi egin beharra izaten dut normalean. Bidasoa aldera gehienetan eta Azkoitira gertuenera. Horregatik, ohikoa dena baino poz gehiago sortzen du nire barrenean Saioa bezalako kantari batek halako diska puxka bat kaleratzeak. Beasainen jaio zen Saioa 1978an baina Legorretan egin du bizia eta bertakoa da. Goirritarra da tio! Ormaiztegin Amen, Geroh edo Leher bezalako taldeek sortutako mugimendua amaitu ostean, goierritarrok ez dugu harro egoteko kantari edo talderik izan eta lehortutako lur eremu batera bizia ekar...
Pasatu zait gehiagotan talde baten kontzertu edo diska baten kritika egin nahi izan eta objetiboa izatea ezinezkoa egiten zaidanaren sentsazioa edukitzea (azkena hementxe…). Horixe du talde batzuen fana izateak eta ez naiz lotsatzen ni fana izatea lortu badute, egiten dutena benetan gustatzen zaidalako baita. Horietako talde baten azken diskaz hitz egiteko gerturatu naiz azkenaldian nahiko abandonatua dudan blog honetara. Gaurkoan Willis Drummonden A ala B diskaz hitz egin nahi dut eta imaginatu dezakezue nire kritika nondik joango den… Hasteko, eskerrak eman nahi dizkiot taldeari eta baita...
Bon Iver ikusteko aitzakiarekin joan ginen Finlandiara abuztu hasieran eta ederki ibili gara iparraldeko lurralde eder hartan (eroriko da posten bat etorkizunean horren inguruan…). Hala ere, eta Bon Iver ahazten hasita, beste diska bat buruan dudala itzuli naiz oporretatik eta horixe da gaur The Indezents honetan hizpide izan nahi dudana. Peter Borderick amerikarraren Home (2008) diskaz ari naiz. Lehen aldiz diska honen inguruan zerbait entzun nuenean lagun bati entzun nion baina Peter Broderick izena entzutean, Matthew Broderick aktorearekin nahastu nuen. - Bai bai, bera da! - Erantzun z...
Oso zaila egiten zait igandean Bilboko Euskalduna Jauregian ikusi nuena buaaa tio!, puuuuufaaa edo prffffgrrr bezalako hots ulertezinik gabe deskribatzea. Klinex pakete mordoa behar izan ditut ahotik etengabe erortzen aritu zaidan lerdea garbitzeko eta gaur arte, ez naiz gai izan kontzertu antologiko honen kritika egiteko. Igandean, Bon Iver ikusten egon nintzen. Eta entzuten! …Ikusentzuten! … Besterik gabe, gozatzen... Lehendabizi, oso fana naizela argi utzi nahi dut kritika hau berotasunetik eta plazerretik idatzia dela garbi utzi eta balorazio objetibo eta eztabaidak alde batera uz...
Maiatzaren 14a! Egun hartatik ez dut blog honetan ezertxo ere argitaratu, denbora gehiegi… Hori ordea, ez da beti seinale txarra izaten. Azkenaldian oso entretenituta ibili bait naiz eta besteak beste, gaurkoan The Indezents honetan azaltzen dizuedan telesail hau izan da nire ausentzia blogariaren arrazoietako bat. Misfits izena du eta Britainia Handiko Channel 4 katearen eskutik ikusi zuen argia. Bertan bost gazteren gorabeherak kontatzen zaizkigu baina ahaztu orain arte ikusi duzuen guztia Misfits erabat ezberdina baita. Azkenaldian ikusten dudan hirugarren telesail britainiarra da eta...
Hiru tipo eskenatoki gainean. Neska bat eta bi mutil. Kitarra bat, baxu bat eta kaxa, basea eta bi plato besterik ez dituen bateria soil bat. Kitarra kolpe zerriak, imaginatu daitezkeenak baino askoz gehiago. Hala ere, kolpe eta kolperen artean milaka detailerekin topatzen zara, atzetik, kitarrak bere kabuz joko balitu moduan, bizi propioa izango balu moduan eta hala dirudi batzuetan Alan, alde batetik bestera eramaten baitu tiraka hankak twist dantzari baten moduan mugitzen dituen bitartean. Batzuetan, muxu bat ere eskatzen dio baina ez kopetan ematen diren horietakoa. Kitarrak, jasotzen d...
Trailerra ikusi bezain pronto sartu zitzaidan gogoa Where The Wild Things Are filma ikusteko. Spike Jonze zuzendari amerikarraren azken lana da eta “Being John Malkovich” eta “Adaptation” bezalako filmeen ostean, kontuan hartzeko tipoa iruditzen zitzaidan. Where The Wild Things Are haurrentzako liburu batean oinarritua dago. Berez, Maurice Sendak idazle amerikarraren berrogei orriko liburuxka bat besterik ez da baina Jonzek, ausardia osoz, luzemetraia bat egiteko erronka hartu zuen. Bertan, haur bat guztiok barnean ditugun munstroekin topatzen da haserraldi baten ostean eta hauekin elkar...
Pasa den udan irakurri nuen lehen artikulua Flasforward telesailaren inguruan. Bertan, LOST telesail mitikoklasikoikaragarrizugarribrutaleko gidoigile taldeko kide batzuen hurrengo lana zela azaltzen zuten (bai, LOST ikaragarri gustoko dut). Horretaz gain, LOSTeko pare bat aktore aukeratu zituzten (Sonia Walger eta Dominic Monaghan) lotura hori garbi geratu zedin. Nire jakinmina piztu zuen artikulu hark eta Flashforward gure telebistetara iristeko gogoz utzi ninduen. Denborarekin informazio gehiago eskainiz joan ziren (zein azkarrak diren marketinekoak…). Telesailaren argumentu nagusi...
Anari azkoitiarrak Olentzerori aurreratu eta diska berri bat oparitu digu Gabonen atari honetan. Bakarkako laugarren lana du Anarik Irla izan izeneko hau eta oraindik sinestu ezin badugu ere, ez dio zer inbidiaturik bere hirugarren lana izan zen Zebra ikaragarri harri. Izugarria da Anariren ahotsa, hitzak, musika, intentsitatea, gordintasuna, indarra eta aldi berean, hau guztia biltzen duen ahultasuna, beldurra. Bere mundu goibel horretan murgiltzen gaitu entzuten dugun Irla izan diska honetako kantu bakotzarekin baina goibeltasunaren bihotzera iristean, irriparre bat ateratzen digu. ...
Asteburu luze eta zoro honen ostean Jazpana! Fest Jaialdi honen lehen edizioaren balorazio positiboa egin beharrean gaude. Ostiralean ez genuen eguraldia lagun izan eta saskibaloi txapelketa Murumendi eskolako frontoiera eraman beharrean izan ginen. Hamar bat taldek hartu zuten parte txapelketan (neska eta mutilak) eta giro ederra izan zen partida guztietan zehar. Ondoren bideo emanaldia izan genuen (Joe Strummer: The Future is Unwritten) eta 30 bat lagun elkartu ziren bertan. Filmea amaitzean, Moby Dick bilbotarrak jendea aho bete hortz utzi zuen kontzertua eskaini zigun. Ahots...
Ez zait sekula musika esklusiboaren kontua gustatu. Hau da, bada jendea talde bat izugarri maite duena oso jende gutxik entzuten duelako, elite moduko baten kide dela sentiarazten diolako (eta badakizue elitismoak ez zaizkidala batere gustatzen). Adibidez, jende tipo honi izugarri gustatzen zitzaion Radiohead (adibide bat da! ez dadila inor haserretu…) jende arrunta taldea eta bere musika ezagutzen hasi zen arte. Orduan… ba, dagoeneko ez dira hain onak (ziur horrelako norbait ezagutzen duzuela). Kontua da, ez naizela jarrera horren zalea baina badela horrelako ze...
Diska kuttun bat gehiago: Bon Iver (For Emma, Forever Ago)
The Indezents bloga >> | 2009-10-14 20:11Badira diska batzuk lehen aldiz entzun eta hilabeteetan zehar burutik kendu ezin dituzunak. Behin eta berriz entzuten dituzu eta azkenerako, garai konkretu hori betiko gogoratuko dizuten diskak bihiurtzen dira. Boteprontoan, Sepulturaren diskek nerabetasuneko zoramena ekartzen didate burura, Audioslaveren lehen diskak aldiz, Bilbon ikasten nuen garaia eta Queens of the Stone Age-k, Arrasateko urteak… Diska hauek leku garrantzitsu bat betetzen dute norberaren bihotzean eta horregatik, bizi osoan izango ditut kuttun. Garai hartako sentsazioak ekartzen dizkidatelako burura; oroit...
Azkenaldian oso gutxi ikusten dut telebista (eta asko ikustekoa izan naiz beti…). Horregatik, eguerdian lanetik etxera iristen naizenean telebista aurrean bazkaltzea gustatzen zait. Egia esan, eguerditako programazioa ez da erakargarriegia izaten eta zapping egiten igarotzen nuen bazkaria Mujeres y Hombres y Viceversa, La Ruleta de La Fortuna eta La Sextako krminologoen artean (haze trioa… lotsa ere ematen dit onartzeak jeje). Kontua da, aurreko batean zapping orokorra egiten ari nintzenean (nire familia osoa zoratzen duen ekintza portzierto) marrazki bizidun batzuekin egin nuel...
Kalean da dagoeneko Ben Harperren diska berria. White Lies for Dark Times izena du (Gezur zintzoak garai ilunetarako) eta bertan, Inocent Criminals, bere ohiko taldea, alde batera utzi eta Relentless7 talde berriarekin proba egin du. Honek ez omen du esan nahi Inocent Criminals taldea ahazteko intentziorik duenik baina ematen duenez, gauza berriak probatzeko gogoarekin dabil artista kaliforniarra. Diskaren lehen singleak Shimmer and Shine izena du eta nola ez, kantu izugarria dugu. Ben Harper kantari arrunt bat baino askoz gehiago da; konposatzaile, kantari eta kitarjole honek ez du agian...
Rafa Ruedak kontzertua eskaini zuen joan zen asteazkenean Ordiziako Herri Antzokian. Leku ederra da antzokia eta gainera, azkenaldian gogo gehiago izaten dut kontzertuak eserita ikusteko zutik baino (adina izango da…). Gauzak horrela eta Rafa Rueda handiaren (Pi.L.T.n egon zen edonork handia izan behar du derrigor) “Zuhaitz okerretan gora noa” diska entzun ostean, kontzertua ikusteko gogotsu nintzen eta ez nintzen inolaz ere damutu. “Kea”, “Saredun Eskua” eta azken diska den “Zuhaitz okerretan gora noa” lanetako kantuak jo zituzten eta kontzertua ordu eta erdiz luzatu zen. &nb...
Denbora asko pasa da azken aldiz zinera joan nintzenetik, gehiegi agian baina atzokoan, bolada txar hau apurtu genuen. Watchmen izan zen filme aukeratua. Zuzendaria: Zack Snyder Aktoreak: Malin Akerman, Billy Crudup, Matthew Goode, Carla Gugino, Jackye Earle Haley, Jeffrey Dean Morgan, Patrick Wilson Luzera: 163 min Herrialdea: AEB Urtea: 2008 Azken urteetan komiki edo eleberri grafikoak zinera eramateko ohitura hartzen ari dira (Sin City, 300 edo The Spirit beste batzuen artean). Ez dut sekula helduentzako ...
Astelehenean, egunero moduan, afaltzen bukatu eta egunkariari heldu nion telebista madarikatu horretan zer botatzen zuten ikusteko. Madarikatua diot ez telebista gorrotatzen dudalako baizik eta guztiz kontrakoagatik. Gustoko dut telebista ikustea, ordu horretan gehienbat, baina azkenaldian lotsagarria da Prime Timeko programazioa. Egun gutxitan aurkitzen dut gustoko zerbait eta Tele 5n C.S.I Las Vegas (Grissom handia!) kendu eta C.S.I Miami botatzen asi zirenetik astelehenetan ere ez dut zer ikusi izaten. Egunkariko azken horriak begiratu nituen eta nire aukera...
Bere izena ezpainetako margo batetik hartu omen zuen eta ordundik, Russian Red moduan da ezaguna. Nik egia esan ez nuen bere berririk baina herenegun cuatroko El Ormiguero saioan agertu zen. Interneten egin omen da ezagun eta horren kontura diska bat ateratzea lortu du. Gero, musika krisian dagoela diote (musika sekula baino biziago dago, industria da azkenetan dagoena…). Diskaren izena I love Your Glasses da eta egia esan, osorik entzuteko gogoarekin utzi ninduen (eta berarekin kafetxo bat hartzeko ere bai). Neska txiki bat da, argala eta lotsatia. Itxura hori zuen El Ormigue...
antiguotarrakBost blog-eri kritika egitera pasatuko naiz orain. Gari Araolaza-ren blog-a: Blog interesgarria iruditu zait Gariren blog-a. Hainbat albisteren inguruan dihardu. Irudi asko ez ditu erabiltzen, hitzak irudiak baina gehiago. Albisteetaz aparte ere gomendio batzuk ere jartzen ditu hala nola mahai txukun bat nola izan. Asier Arregi-ren blog-a Blog hau nahiko aspergarria iruditu zait hainbat arrazoirengaitik. Lehenik eta behin blogean darabilen gaia ez zait batere gustatu eta grafiko eta hainbat bideo jartzen dituen arren ez dut batere gustukioa izan. Elena Laka-ren blog-a...
Joan zen larunbatean Bonberenean izan ginen aspaldiko partez eta nola ez, Zea Mays ikusteko izan zen (5 aldiz izan naiz Bonberon eta hiru Zea Mays ikusteko izan dira). Talde bizkaitarra bere azken diska den Morphina aurkezten dabil Euskal Herrian barna eta aurrekoetan bezalaxe, ezin genuen horrelako zita batera hutsik egin.Joan aurretik behar den bezala afaldu genuen eta orujo kopa amaitzen ari zela, kontzertura joateko gogoak zalantzan jartzen hasiak ziren (nire pekatu kapitala nagikeria da...). Hala ere, eskerrak norbaitek iniziatiba pixka bat izan eta Tolosora bidean jarri ginen; e...
Aurtengoan ere diska berri bat oparitu digu gure lagun Benitok. Joan zen urtean Both Sides of the Gun konpaktu bikoitza erditu zuen eta aurtengoan, formatu arruntera itzultzea erabaki du. Beti ere, bere Gaizkile Errugabeen laguntzaz noski. Lifeline diskan hamaika kantu bildu ditu Ben Harperrek (11 hain justu ere) eta nola ez, ez du hutsik egin. Bertan, Fight Outta You, In the Colors, Fool for a Londsome Train, Say you Will edo Heart of Matters bezalako kantuak aurkitu ditzakegu. Askotan esan izan dut Benitok ez duela agian historiako kanturik handiena idatziko baina kantu guztiak, han...
Amaaa, gourmet izan nahi dut!!Kaixo Izagirre naiz, Itsaso Izagirre. Gogoratu izen hau, egunen baten Gourmet ezagun bat izatera iritsiko naiz eta. Betidanik pentsatu izan dut nire bizitzako lana janari kritikoa izatea zela. Zergatik? Jatea asko gustatzen zaidalako, asko...asko ez! nire hobbierik handiena da. Eta kritikoa, baaaa zer esango dut horren kontura, kritikatzea ere gustatzen zait ez janaria gustatzen zaidan moduan, baina... nori ez zaio gustatzen ba? Aspaldi da, lagunak ere niretzako lan ideala Gourmet izatea zela esaten hasi zitzaizkidala, eta orain dela denboratxo bat lagun batek, blog batean nire iritziak bot...
ButiklanHasi gara blogen itsasoan igeri egiten eta olatu berri batzuk ezagutzen, gure inguruan uhintzen direnak eta bere aparra dastarazten digutenak. Milaka dauden arren bost bat aukeratu behar eta hor doa hasiberri honen kritika umila eta, zentzu batean, ezjakina. Piperrautsa Mikel Irizar ormaiztegiarrak sortu eta jorratzen duen bloga da; bertan munduarekiko bere kezkak eta itxaropenak islatzen ditu hizkuntza garbi eta jantzi bat erabiliz. Gizon honen analisi ahalmenak eta ideien garbitasunak bihurtzen du gune hau erakargarri, kaleko herritarretik herritarrarentzako egina. Imanol Murua Uriaren b...
Gauza asko izan zituen joan den ostegunak. 2008. urteko Otsailaren 14a maiteminduen eguna izan zen alde batetik baina ez dut txorakeria horregatik gogoratuko. Horretaz gain, greba orokorra ere izan zen baina ez dut uste horrekatik gogoratuko dudanik egia esan. 2008. urteko Otsailaren 14an Queens of the Stone Age ikusten izan ginen Barakaldoko Rock Star aretoan eta egian esan, arrazoi hau da egun hau sekula ez ahaztera eramango nauena. Badira bi hilabete sarrerak eskuratu genituela baina aretoan sartu, Josh Homme eta bere kideak taula atera eta Go with the flow jotzen hasi ziren arte ez nin...
Beti berdina egiten dugu. Asteburua aurrekoa baina lasaixeago hartzekotan, herrian geratzen gara baina ez dakit zergatik, ez du sekula asteburu lasaia izaten amaitzen. Nahi edo ez (gure barrenean nahi dugu, hori da arazoa) garagardo bat bestearen atzetik edaten amaitzen dugu beti, Beasainen, Getarian edo Txina Popularrean (horrelakoak gara, ez dago ongi bakoitzaren izateari aurka egitea). Hala ere, aste honetan gure patua aldaerazi dugu eta larunbat gauean etxeko atetik zuzen zuzen sartzea lortu genuen (ostirala beste gauza bat izan zen, gauzak kolpean aldaztean ez da ona osasunarentzat). L...
