Shanghaiko damak hil ninduen, Anbotoko damak kobazuloan gorde, eta dama jokoan jan ninduten Nor naiz? (astapitoa) Lodinowsky
Abakandoa duzula gustuko diozu Abbak kantuan egiten duen bezala. Ba nik zu zaitut gustuko surtan erreta abakandoa baino goxoagoa zara. Lodinowsky
Eta goizero erretako zigarro guztien monoxidoa, nikotina eta alkaterna emazkidazu musuez. Lodinowsky
Hauskorra eta gogorra aldi berean. Diamantearen sentsibilitatea zenuela esaten zenidan. Berandu ohartu nintzen, ez nekien horrenbeste gustatzen zitzaizkizunik. &...
Stendhalen sindromeak jota lelotuta geratzen zara arte lan miresgarri baten aurrean. Zor eta lor. Bigarren mailara jaistea egokituko balitzaio lez Athletici Medici. Lodinowsky
Jeinua kriseiluaren barruan bizi da. Jakintsu ugari dago kriseilutik kanpo bizi dena. Baina ez dira jeinuak fenomenoak akaso. Jeinu izateko genitalik gabe bizi behar duzu kriseiluaren barruan ilargia ikusi gabe. &nb...
XIV- Erasoa Hura zen abagune aproposa, urteetan amestutako deretxa. Erasora jotzea ebatzi zuen kondesak: dantzan hasi bezain bizkor, bular gurien kontra estutu zuen kondea. Biguntasun haiek kondearen zurruntasuna eragin zuten. —Jauna, sekula ez naiz hain zoriontsu sentitu. Ez zuen erantzunik jaso. Kondearen begiradak handik urrun zirudien, hiriko teilatu ilunetatik gorago… —Eta are zoriontsuagoa izango nintzateke zure jauregira gonbidatuko baninduzu. Entzun dut oraindik ezkongabea zarela. Harrigarria da, benetan, hain gizon galanta izanda… Orduan, Bakedanoko kondearen begiradak sorgor...
XIII- Bakedanoko kondearen agerpena Kondesaren bihotza sugeak ohildutako zaldi erotua zen: hantxe zegoen Bakedanoko kondea! Ohi zuen zogieraz, zutabe baten alboan zegoen, aulki batean erroak eginda. Burua kapela batez ezkutatzen zuen, eta beltzez jantzita zegoen. Horrek haren dotorezia nabarmentzen zuen, eta, batez ere, haren aurpegiaren zurbiltasuna: bazter hartan erdi ostenduta, aurpegi zurbil hark ilbehera zirudien. Baina kondesak ilargi betea nahi zuen, edo ilargi bete eta erdi: kondearen ondasun guztiak pilatzeko besteko espazioa behar zuen, eta ilargi beteari gutxitxo irizten zion. Et...
XII- Dantzaldiaren hasiera Hiruzpalau aria abestuta, Luiggi Portamento tenore handia atseden hartzera erretiratu zen, dantzaldiaren ostean bueltatuko zela aginduta. Beraz, oraindik bazegoen esperantzarik: bigarren zati horretan Donizzetiren Ah! mes amis kantatu behar zuen. Denek pentsatu zuten aria horretan lehertuko zela, bederatzi do ospetsu haietako batean. Kantaldiaren lehen zati hori pazientzia infinituz entzunda, Xaburuko kondesa irrikaz zegoen, dantzaldia noiz hasiko. Hontz-begiez azken izkinaraino arakatu zuen aretoa. Non zegoen kondea? Inon ez! Musikariak bai, hantxe z...
XI- Tenorearen tenorea Puntuan, tronpeta hotsak entzun ziren. Ate nagusian mirabe bat agertu zen, gaueko gonbidatu nagusia aurkeztera. Aulkietan zirenak zutundu egin ziren, bai baitzekiten hura pertsonaia ospetsua zela: bel cantoaren jainko handia, hain zuzen ere! —Jaun-andreok! Hona hemen Luiggi Portamento tenore handia! Atean agertu zenean, areto nagusiak gainez egin zuen txaloz eta laudorioz. Halako harrera beroak adoreturik, kilimusietan hasi zen, artista handiei dagozkien keinu arranditsuak eginez. Soingaineko more bat jantzita zetorren, buruan kapela zuri dotorea. Planta harekin, zirk...
Horrible dira eta icigarri egun handien eta aberatsen artian eguiten diren colatione dissolutiones bethiac hirur, laur, çorci, hamar, hamabi plat confituraz, frutu honez betheric, eta hetçaz ecin eta ahal leher artino bere tripac betheric, ohorat ioaiten dira barur gaichoa plagaturic eta massacraturic.
Primeran, asko gustatu zait. Hurrengoa noiz idatzikoren zain nago. txalo sorta bat Abadiñotik