Alguna vez te habrás preguntado... ¿Qué significa 100%? ¿Qué es dar MÁS del 100%? ¿Alguna vez te has preguntado cómo son esas personas que dicen que dan MÁS del 100%? Todos hemos asistido a reuniones en las que alguien nos ha pedido que demos MÁS del 100%. ¿Qué te parece alcanzar el 103%? ¿De qué está compuesto el 100% en esta vida?A continuación figura una simple fórmula matemática que puede que te ayude a responder a estas preguntas:SI:A B C D E F G H I J K L M N Ñ ...
Norabide zehatzik ez duen galernakairean mantentzen gaitu urduri,atzera eta aurrera, ezker eta eskuin,balantzaka gabiltza helbururik gabe,hegan haizearen indarrez,zorabiatuta lurra ezin ukiturik. Ez dakigu zerk ekarri gaituen honaedo zergatik gauden egoera honetan,hemendik irteteko bidea eta modua ere,lasaitasuna lortzeko era, ez dugu ezagutzen.Zentzuak, arrazoiak, saiesbideak...horien guztien bila dihardugu,ez daukagu buruan beste kezkarik. Baina ezer aurkitzekorik ez dago.Halere gu ez gara ohartzen,edo ez dugu ohartu nahi,ez dugu onartu nahi.Oinez, hegaldiarekin amestuz,eta hegan, lurrean...
El narrador del paseo, el cual no debemos confundir con el autor de la obra Robert Walser, nos describe de una manera un tanto irónica y con cierto humor todo lo que ve a su paso por la calle. Podemos percibir la ironía desde un principio, ya que nos presenta la cotidianidad por medio de un lenguaje formal, expone la sencillez de una manera compleja. Esto lo vemos ya al leer las palabras que preceden al texto, “Declaro que una hermosa mañana...” dice utilizando un lenguaje jurídico, como si del acta de un testigo se tratara. Si seguimos adentrándonos en este paseo, iremos viendo, también,...
Inoiz ez ditut urtebetetzeak gogoratzen. Lagunenak, ahizpa edo nebarena, gurasoenak... nirea ere gogoratzea kostatzen zait, ez naiz konturatzen urte bat gehiago bete dudala amamak deitzen nauen arte, desastre bat omen naiz. Eta ez soilik pertsonenak, data seinalatuak ere ahaztu egiten ditut, emakumeen eguna, langileen eguna, umeen nazioarteko eguna, ikasleen eguna... eta euskararen eguna, bai, hau ere ahaztu nuen pasa den astean. Kontua ez da ez dakidala noiz diren urtebetetze horiek guztiak, horretarako oso memoria ona dut nik egia esan, eta behin jakinda noiz dagoen zerbait ospatzeko gogo...
Batzutan determinismoan preso sentitzen naiz, iruditzen zait bizitza programatuta daukadala jaiotzetik hilko naizen egunerarte, eta ez dut nik erabaki bizitza horren nondik norakoa. Geure amaren sabeletik irteten garen momentu beretik, badaukagu etorkizun idatzi bat, baina ez naiz ari zenbait indar kosmikoren ondorioz dagokigun etorkizun batez, ez eta nire heriotzaren eguna zehazki determintua egoteaz, txorakeria litzateke nire aldetik horrelakorik esatea. Eskema batez ari naiz, denok daukagu bizi eskema bera, estruktura berdina, eta horren gainean bagoaz hornitzen pixka bat gure egunerokoa...
La dama del perrito es un cuento que narra de una manera natural y autentica la historia de dos personas casadas que según se conocen empiezan a mantener una relación, y terminan por enamorarse. Para poder seguir perteneciendo a la vida social, se ven obligados a mantener su idilio en secreto, pues anunciar su amor a los cuatro vientos sería romper con una convención muy respetada en aquella época, el matrimonio. Así, a cada encuentro se van dando cuenta cada vez más de que han vivido una vida vacía, de que no han sido felices, han hecho lo que debían y eso les ha impedido perseguir sus des...
Loturatxo bat:¿La deuda externa? ¿Y eso qué es?
"Errazagoa da askotan jendartean gaudela bakarrik sentitzea, konpainiarik gabe egonda baino. Taldeak bakarrrik eta babesgabe sentiarazten gaitu"Atardecer en la calle Karl Johan - Edvard Munch
Ilusioak bakarrik datoz eta bakarrik doaz. Lurralde amaigabe batetik etorriko bailiran, etengabe agertzen zaizkigu bizitzan zehar. Sentimendu nahaspilak dira, arriskutsuak oso. Ilusioak burua bete dezake, beste edozein pentsamenduri bertan egoteko betarik eman gabe, eta poztu egiten zaitu hasiera batean. Baina engainatzen gaituzte, nahastu, babesgabe utzi. Hodeietara igotzen gaituzte eta goi-goian gaudenean bota egiten gaituzte gupidarik gabe, kolpea mingarria da, beti, kolpea mingarria da, oso. Nola saiestu, ordea, ilusioak, ilusiorik gabe ez bagara ezer, ilusioak gure ekintzen motorea bad...