Kategoria: harira
opus nigrumZer idatzi ez nekiela nebilen. Alperkeriak jota. Gabriel García Márquez idazle handiak gaixo zegoela bere lagunei bidalitako karta aurkitu dut orduan. Urteetan zehar pilatutako hainbat objekturekin nuen gordeta, Partagas habanoen egurrezko kaxan. Ez dakit benetan berak idatzitakoa den ala ez, baina ez da batere testu itxusia. Beharbada, irakurrita izango duzue jada, interneten zehar ibili baitzen bere garaian. Hala ez bada, gomendatzen dizuet. "Si por un instante Dios se olvidara de que soy una marioneta de trapo y me regalara un trozo de vida, posiblemente no diría todo lo que pienso...
Abendu hasiera bazen Suediara joan ginenean. Bufanda eta galtzerdi beroak maletan hartu eta 6 bat egunerako joan ginen Joko, Yanguas eta hirurok Goteborgera. Lagunari bisitan, jakina. Izango da bidaia hartako gora beherak kontatzeko unerik gero ere. Gaurkoan lerro hauetara dakarkidana bidaia zoragarri harren bueltan jazo zen. Ryananair etxearekin ginen Goteborgetik Madrilera joatekoak. Hegazkinera sartu aurretik, iparraldeko euri zakarrak agurtzen gintuela, erabaki genuen larrialdi irteerako atearen parean jarriko ginela (hanka luzeentzako paradisua, hegazkin batean). Ilaran aurrenetakoak ...
Unibertsitatean izaten diren egun antzu horietako bat zen hura. Youtubeatu ondorengo buruko pisutasun karakteristiko horrekin nenbilen klaustroan, intentzio jakinik gabe. Orduan, nire egoera berdintsuan zegoen lagun batek sakonki markatu ninduen albiste bat eman zidan. -Hi, kakofobo zikin hori! -Ze ostia dek hoi? -Hirea bezelako aurpegi itsusiei begiratzea galarazten duen gaixotasuna. … Elkarrizketa luzea izan genuen, eta gaur berriro etorri zait burura. Existitzen ote da halakorik? Wikipedian sartu eta, bingo!, Cacofobia sartuta zerbait ateratzen duk! Perturbatu hark arrazoi izango zian. B...
Bueno, bueno… Bekatariak konfesatu behar izaten dira, eta ni konfesatu beharrean nago. Aste asko izan dira, gehiegi, tarte honetan bizi seinalerik eman ez dudala. Nolabait justifikatze aldera, aitortu behar dut Cardozo gaztea gurera ez zetorrela jakin nuenean hasi zela dena. Arritmia bortitz bat jasan nuen, gorputza dardarka jarri zitzaidan eta Fuentesen izena hamaika aldiz madarikatu nuen. Orain, ordea, gainditua dut trauma latz hori, bizipoza berreskuratu dut. Bai, iritsi da opus nigrumeko hautsak berriz harrotzeko ordua. Baten bat suziriak jaurtitzen ariko da une honetan bertan, Ama Bir...
Globalizazioa omen bizitzea tokatu zaigun garai honen izena. Izena eta izana, globaltasun horren atzaparrak gero eta gune gehiagotara iristen baitira: gure erropetatik hasi eta harremanetan jartzeko erabiltzen ditugun baliabideetaraino, denak darama globaltasunaren zigilua. Elkarrengandik gero eta urrunago bizi gara, garraiobide modernoak globalizazioaren tresna ugarietako bat baitira. Egia esan, globalizazioaz hitz egitea ez dut batere atsegin, baina egin beharrean nago, lagunak urruntzen ari baitzaizkit. Batzuk Bartzelonara, besteak Goteborgera (Suezia), bakoitza bere bidea urratzen hasi ...
Unibertsitateko leihotik ikusten da, elizaren kanpandorrearen parean, mendian. Baserri bat da, Euskal Herrian sakabanatuta dauden besteen antzekoa. Ez da berezia. Ez du arkupe eder eta dotorerik. Ezta balkoi zabalik, ezta dorretxerik. Karez margotutako baserri teilatu-gorria da, denak bezalakoa. Zurruna, baina barrua biziz betea duena. Ez dut ezagutzen, ez nahiz inoiz bertara joan, eta ez ditut bertan bizi direnak ezagutzen. Hala ere, triste jarri nahiz baserri hori ikustean. Orain pare bat urte zelai zabalez inguratua zegoen, harizti eta pinudiz zipriztindua, herri guztia goi alde ho...
Huhezi. 18:00ak puntuan. Ze ostia egiten diat nik hemen! Nire nahi eta gogoak etxera joateko esaten dit. Sofan eseri, Aurum merke eta beti agradezitua ireki eta tranpadun azken zigarrokina egin (hori ere amaitu egiten duk). Bai jauna, ederki bizi nauk! …Baina, gizakiok badugu egin nahi duguna ez egitera eramaten gaituen zerbait, gure buruak torturatzera eramaten gaituen zerbait. Edo norbait. Nire kasuan, Aitortxo Sokrateseta (edo, indezent) eta Patxi Platondegi. Pertsonak baina gehiago, kontzeptuak dira Aitortxo eta Patxi. Asmakizunak, hezur-haragizko bi pertsonen alterazioak. Denok ...
Mobileko alarmak esnatu nau berriz ere. Goizegi, berriz ere, ametsen erreinu gozotik ihes egiteko. “Bost minutu gehiago”, pentsatu dut, nahiz jakin ordu bete barru arte bertan geratzeko arriskua dagoela. Ordu bete beranduago, ohetik altxa eta bete beharreko protokolo higienikoaren ondoren, beheko tabernara jaitsi naiz. Gustatzen zait tabernetan gosaltzea. Marca, kafesnea eta patxada, patxada izugarria. Mendira osteratxo labur bat egin dut segidan. Baina, Eskoriatza da hau, eta Eibar-Gasteiz autobideko lanek guztiz desitxuratu dute inguruko paisaia ederra. Mendiak burusoil daude, han hemen ...
Irratigintzako klasean hago. Nola ez, aspertuta, eta errotulagailu gabe. Eta, hara non, ezer ez dioenari potroak ikutzea erabakitzen duk. Txurrodun narrats hori duk alboan, bere burmuin perbertso eta guzti. Potroak ikutu behar, eta hitz jario zentzugabe bat botatzea erabakitzen duk, ezizen absurdu batzuen babespean. Txurrodunaren irribarre maltzurrak hire desioa areagotu besterik ez dik egiten. Testuek (biek), ez dute analisi sakonik behar: filosofiako klaseetako kutsua nabaria da, aurreko klasean erne egon haizen seinale. Sarasuari aurka egitea atsegin duk, baina bere jarioa barru-barrura...
testu hau proba bat da
Kategoriak
Azken iruzkinak
