Post tenebras spero lucem
Carpe diem (et noctem). Tempus fugit. Memento mori.
Post tenebras spero lucemYera. Yera dugu etxeko zabaltzan dena. Izanez ere, goi-goian bizi da, borzkarren estaian eta zabaltza da, beherekoen etxegaina. Garagarzaro da. Bertze eskualdu batzuek arramaiatza erraiten ohi dute. Garagarzaro da eta gure neska ortozik, zangoak liliontzien aldean ditu. Pikarrai da, goiza da, ekiak hobeki jotzen duen mementa. Atzo popa belztu zuen, egun aitzinaldea. Kremara ausarki hartu du. Irakurtzen ari da, Orbetarrak I; Alvarorekiko Reginaren pasartean da. Yerak orduan pentsatu du zeinen gutti dela Eskual Literaturan idazki likitsik, neska teiurik, esku...
Lankide batek turrustakoa lagun salatu dit hil eta hurrengo bizialdian ez dela ezkonduko, ibiliko dela maitagarrizko lilitxo bestalier elibaten artean, udan. Nik adierza diot horietarikoa naizela, hain xuxen uztailetik buruila artio, eta urrian hasten ohi naizela lizeoan. Gonbidatu ere dut, baina ez zuen ahal: emaztea, haurrak... Ezinezko, ez ahal ! Orai hirur urte hasi nintzen; uda osoa ekheerritan, ekheerritako itzalean, hondartzaren batean, igerilekuren batean, herriren batean... osagarria begiraturik, guziz maitaturik, guttitan jauntzirik eta joka eta joka, xikoka eta xiko...
Eluska egun ere sartu da lanean, pozik sartu ere. Izanez ere, lana badu maite. Atzo, bozak izan ziren. Ahizpa hondartzarat joan zen eta bertatik bozkatzerat, hain xuxen nihor gutti joan behar zenean, hirurak irian, alegia. Hauteslekua hurbil zen eta bikinia baizik ez soinean joan zen, baita tongak ere, eta NANa eta paperak aldean, bixtan dena. Abertzale, beti bezala, ahizpak bezalaxe. Berau pozik dago, batetik lana maite duelakotz eta, bertzetik, poz-pozik emaitzak aski onak izan direlakotz (on-onak leku arau). Eluskak egun estudioan badu iragan asteko gerta...
Adimen Artifizialaren garatzeko programara etenik dago, are, harek kanporaturik ez da gizakia izan, gizakiak du hura kanporatu. Guttitarik. Lilith badugu babazorro eta ospatu behar du. Maitetxerat joan da eta gela bat galdegin du: etzidamuago bada batto hutsik. Orduko hartu du, beraz. Lehengo egunean, Zuloatik Garraxirat joan zen hainbat liburu aldean. Liburuei dataren emaiten ari zelarik, bi mutil lotu zitzaizkion Lilithek begi keinua eginik, baizik eta eian Albinarat jinen ote zen haiekin batean aste hondarrarekin. Gure neskak bai, ua, baiko, baietz. &nb...
Zorionez, bi etxaide badut eta biek nolako motxa duten, nolako pittilibegia ! Eijer-eijer dira. Ikasle ditut eta aurtengo ikastaldia bururatzen ari. Karrikan bero handia eta haiek arropa arinetan, pixkoltea ager-agerrean, oinutsik ia eta hola. Etxerat mutilak ekartzen ohi dituzte eta haien aldetiko oihuxkak entzuten ditut; izanez ere, mutilak dakartzatelarik, ni pozik, haiei entzutea hoberenetarik; apalik egozten ohi dituzten oihuxkak. Haien intziriak ! Bi etxaide badut. Ez dakit etxaide elea egoki ote denz, etxeko laguna erran nahi dut. Gogaide elea ezagunik badu...
-Eta hik baduna lagunik ? Ez, ez dut lagunik, asmorik ere ez. Lanean gazteena naiz, jende gehiena ni baino aise zaharrago da, ezkondurik da -edo bereizirik-, eta ni neska bakarra, neska bakarra eta gazte. Tarteka solasak ukaiten ditut lankideeki eta laur urteotan jakin dut guziak etxen leporaino eta kokoteraino aserik daudela. Ororen buru, mezua da ez dutela larrurik jotzen, esposekin larrurik ez -eta esposek, jakina, bertzeren bateki utzi ez-; batzuek ez dutela larrurik jo hamar urtez, eta esperantzarik ez. Ororen buru, gizonezkoek diote ...
Intziriz beterikako bizitza da Hegoarena, liburuz, bidaiaz eta orgasmoz beterik. Alabainan, aunitz irakurtzen du -egun, neskeneguna da eta ostatu baten terrazan badugu kafesnea eta croissanta lagun ilustra eta ilustra Gara eta Berria erosirik eta etxetik Alea, Herria, Guaixe, Mendixut, Mailope eta Ttipi-ttapa berekin etorririk. Atsez beterikako bizitza, beraz, berea, atsez eta atsegalez; denbora luzea emaiten du ilustratzen eta bere buruarekin goxa eta goxa. Maite du ni lisatzen ari nizano kanapean biluzik etzin eta goigoigoiñoari lotzea; izigarri iharrosten du ilar biribila, ez...
-Eta hi nondarra haiz ? -Gasteizko. -Babazorro, beraz. -Bai. -Badinat bertze bi lagun babazorro ere baitira: Ruth eta Judith. -Arren, orai, neroni ere banuk babazorro. -Eta fier ? -Izigarri ! -Xarmanki ! Hori horrela ongi dun. -Prefosta ! Iragarne badoa bertze bederatzi lagunen artean gertaldi baten grabatzerat. Bastidarat bidean, Zambrana iraganik, bada halako bidexka xuxen bat ezker eta bertan gaindi hirur herri...
Ni intziririk intziri ibiltzen naiz aro pullita hasten duelarik, apiriletik urria artio gutti goitibeheiti; gainetareko hilabeteak, euritea nahiz elurtea, haizetea-eta emaiten ditut etxen goxo-goxo, zapi zuritan txit bero ilustra eta ilustra; Erromantizismoko idazleak bizi-biziki laket ditut, gerokoak, bigarren mundu gerlatea hasi artioko liburuak biziki. Ilustra eta ilustra, baita intziririk intziri, negu-larrazkenetan ere bai: neronen buruarekin. Hots, bizipoza udan nahiz neguan, udan halakoa eta neguan bertzelakoa; udakoa da hoberena, bixtan dena, bena negukoa orpoz orpo, e...
Iazko udan zabaldu genuen izozki denda eta aurtengoan ere bagara haren zabaltzekoak. Plaza Zaharrean genuen zabaldu eta guziz arrakastatu agitu zen; are, lagun batzuk badira Iruñeko eta bertan ere badira zabaltzekoak. Hiru lagun gara eta ideia ordinagailuan ikusi genuen: bi neska glaza eta irabiaki saltun, bata bikini arrosa soinean eta bertzea beltza. Geroni ere bai, baina hirur gara: bikinien koloreak, holli, xuri eta holli-ddundu, bikinia, erran gabe doa, llabur horietarik, ipur-mazelak ager-agerrean, soinean zerbaixka ukan behar-eta, bixtan dena. Salgiuare...
