SOEragozpenak / Iban Zaldua Ba, iritzi orokorraren kontra, ez zait sobera gustatu Miren Agur Meaberen Kristalezko begi bat nobela (eta “nobela”, diot, halakotzat aurkeztu zaigulako)(Susa, 2013). Ados: idazlea ezagutzea, literatura horren autobiografikoaren kasuetan, traba izan daiteke, zer esanik ez. Baina ez dut uste hori denik arazoa (beste batzuekin ez baitzait gertatzen). Bale, posible da: agian ausardia eta zintzotasun-nahia eskertu behar zaizkio egileari (zintzotasun-nahia, eta, beldur naiz, ez lorpena: niri kostatzen zait “Autoerretratua” bezalako atalak ...
Mundu osoan zabaldutako joerari jarraituz, euskal literaturan gero eta kasu gehiagotan agertzen da idazlea bere liburuan; lan autobiografikoetan batzuetan, fikzioko parte bihurtuz besteetan. Idazle eta kritikari batzuek aurrerapausotzat dute hori, baina bada mesfidantza sentiarazten dionik ere. Dela kontaketa autobiografikoen bidez, dela autofikzioaren bidez, dela disimulu gutxiko alter ego aise identifikagarrien bidez, azken urteetan idazlea liburuan sartzen ari dela esan daiteke, eta inoiz baino presenteago dagoela euskal literaturako obretan. «Eslogan ponposo bat erabiltzeko, 'n...
https://ibanzaldua.wordpress.com/2014/09/11/autofikzioaren-aurkako-manifestua/ Iratxo bat dabil literatur munduan barrena: autofikzioaren iratxoa. Letren Errepublikako botere guztiak aliantza santu batean elkartu dira iratxo horren alde: Akademia eta Kritika, Eroski eta liburu denda hipsterrak, irakurle klubak eta Idazle Eskola, Kortazar eta Olaziregi, Suseríoa eta Elkar-Martin Ugalde konplexua… Non dago aurka egingo dion idazlerik edo kritikorik, non oposizioko alderdi bat autofikziozale aurrerakoienen aurka, autofikziozale atzerakoienen aurka bezala, selfie literatura horr...
https://addi.ehu.es/bitstream/handle/10810/21205/GRAL_Azpeitia_Anta.pdf?sequence=1&isAllowed=y Azken boladan, gero eta nabarmenagoa da autorearen presentzia obran eta, aldi berean, irakurlearen irudia ere gero eta garrantzi handiagoa hartzen ari da, obraren barruan erreferentziazko elementua bihurtzen ari delarik.Literaturan errealitatea eta fikzioa ez doaz bakoitza bere aldetik, hau da, ezin ditugu era artifizialean bata bestearengandik banandu. Autofikzioa bi esfera horiek elkartzeko saiakera bat dela esan genezake, edo bien arteko hutsunea betetzeko saiakera bat (Alberca, 2007:61....
Autobiografia - Literatura Terminoen Hiztegia AUTOBIOGRAFIA (grek. auto + bios + grapho , norberaren bizitza idaztea) Narrazioaren enuntziatzailearen beraren bizitza kontatzea helburutzat duten testuak biltzen dira deitura horren baitan. Halere, enuntziatzailearen bizitza kontatzeko egileak har ditzakeen era bateko eta besteko hainbat testu modalitate sortu ditu, hala nola, memoriak edo oroitzapenak, egunkariak, autorretratuak, epistolarioak edo gutu neriak, autobiografia bera eta nobela nahiz poema autobiografikoak... Autobiografia azpigenero narratibo honen deitura o...
https://www.cairn.info/revue-sociologie-de-l-art-2005-2-page-157.htm# « Le fait que l’art puisse être distingué comme unité indépendante des autres systèmes sociaux ne dérive d’aucune idée particulière, mais du fait que les œuvres d’art régulent l’observation […] dans la mesure où elles fournissent à l’observateur des distinctions auxquelles il doit s’accrocher s’il veut prendre une part active à l’art ». Les termes «&nb...
The article analyses the way Bernardo Atxaga defended the autonomy of the art (more precisely of literature) within the Basque literary field along the 70’s and 80’s of XXth century. Firstly, it examines the problem of autonomy throughout the aesthetic cr iticism of the Frankfurt School (particularly Theodor Adorno) and the sociological criticism of Pierre Bordieu, that give us light in order to understand the complexity of Atxaga’s study of the problem. Moreover, it studies the genealogy of Atxaga’s ideas, since his first texts in Anaitasuna and Ustela, until his de...
Selon Deleuze, la litterature n’a d’autre tache que de faire naître une langue originale et inconnue dans une langue ordinaire et courante. A la suite de Proust, Deleuze affirme: «Les beaux livres sont ecrits dans une sorte de langue etrangère.» L’écriture est pour Deleuze une activité privilegiée d’experimentation des devenirs.Toutefois,les devenirs deleuziens ne sont pas dirigés sur une forme à imiter ou a laquelle ils pourraient s’identifier. «Ce qui s’oppose à la mimesis c’...
Sartre avait lui-même confié à quel point sa notion de l'efficacité de la littérature en général devait changer : « Longtemps j'ai pris ma plume pour une épée : à présent je connais notre impuissance. N'importe : je fais, je ferai des livres ; il en faut ; cela sert tout de même ». Les Mots, p. 211, éd. Gallimard. Le mépris des partis pris idéologiques qui va, dans notre époque, jusqu'à l'annonce de la fin des idéologies devient tout naturellement pour d...
Faut-il s'étonner que Roland Barthes trouve dérisoire de réclamer l'engagement de la littérature ou qu'il donne, le plus souvent, au mot engagement toutes les connotations péjoratives que recouvre sa signification socio-politique ? Face à l'oeuvre qui est là, sans contingence, docile, ouverte aux interprétations, seul le critique se trouve forcé de faire un choix. Ce choix, tout contingent, l'engage : c'est on s'en aperçoit un engagement bien spécial. Mais voyons de plus près d'autres éléments ...
