Kategoria: hausnarketak
Arteakhauxe kategoria bat nola egiten den ikertzeko da
ametsen atzetik nabil heganInork ez diezadala galde zergatik, baina lehengunean orain arte idatzi ditudanak irakurtzen hasi nintzen, blogean argitaratu nuen lehenengo testutik hasita. Agian estiloan aldaketaren bat egon den ikusteko, agian zerbaitek merezi duen jakiteko, agian denbora den urruntasunetik beste pertsona bat banintzalez baloratzeko. Eta, azken hau, hein batean lortu dut. Emaitza positiboegia izan ez bada ere. Ba hori, autoerrepasoa + autokritika = autogorrotoa, nola esan nezakeen argiago? Ezin da. Irakurri dut, eta juzgatu dut. Ni izan naizenaren lehiaketan oraingo epaile izan naiz, eta idatzitako artik...
Blokeatuta nago. Mila ideia buruan eta hitzekin ezin azaldu. Ordenadorearen aurrean jesarri naiz arratsalde produktiboa edukitzeko asmoz, eta blokeatuta nagoela konturatu naiz. Aspalditik gainera. Hainbeste gauza esan nahi ditut... eta ez dut era egokirik aurkitzen. Bueno, egokia bai, baina ez oso poetikoa. Buruan dudan guztia askatzea badaukat, jario guzti horren formagatik kezkatu gabe. Baina formari erreparatzen ez badiot, edukiak ez du jada ezertarako balioko. Zerbait azaldu ezin baduzu, hobe ixilik geratzea. Egia da hitzek sentimenduak apaintzeko gaitasuna dutela, baita detailetxorik t...
En este comentario se tratará el libro de Richard Sennett, La corrosión del carácter, más concretamente, los capítulos seis y siete, 'La ética del trabajo' y 'Fracaso' respectivamente. En el primero de los capítulos Sennett hace un repaso de la historia de la administración del tiempo en lo que al trabajo se refiere, dando explicación así a la moderna ética del trabajo, la cual se basa en el equipo. Según Hesíodo, el uso auto disciplinado del tiempo era antiguamente una necesidad, se podría decir que los campesinos, en aquella época, eran esclavos de la tierra. Más tarde Virgilio entendió...
Azken iruzkinak
