Kategoria: pessoa
Xerezaderen ArtxiboaFernando Pessoak bere izenez sinatu zituen idazlan batzuk, heteronimoen mozorrorik gabe. Jakina denez, idazlearen izaera konplexuaren ispilu da nortasun-anabasa hori, izengoiti bakoitzak bere ezaugarriak baititu. Pessoaren izenpeak (ortonimoak), ordea, askotarikotasun ugari hori jasotzen du, eta bateratzen hein batean, poemok ez baitzaizkio ildo jakin bati jarraikitzen. Gaur, bi liburutako emaitzak ekarriko dizkizuegu: Mensagem [Mezua] eta Cancioneiro [Kantutegia]. Musika: www.musopen.org web gunetik hartuta: Antonín Dvorak, 9. Sinfonia E Minorrean 'Mundu berritik', Op. 95 - I. Adagio - ...
Fernando Pessoa poeta portugesak hainbat heteronimo sortu zituen, hau da, hainbat nortasun literario, bakoitza bere biografia eta estilo propioarekin. Horietako bat Alberto Caeiro dugu. Alberto Caeiro Maisu Xaloa da, ardirik gabeko artzain bat. Zentzumenak aldarrikatzen ditu jakintza-iturri bakartzat, zientzia eta parazientzia oro alboraturik. Naturaren eta unearen poeta ere bada, fisikoa, neopaganoa, baina ez behialako jentilen gisan, ezpada modu berri, txoil lurtar batean. ENTZUTEKO edo JAISTEKO, sakatu HEMEN (ezkerreko botoiaz zuzenean entzuteko, eta eskumako botoiaz, berriz, jaisteko)....
Idazkolako takatekoakSaramagoren blogetik ekarri dizuet testu hau. Hemen duzue osorik portugesez.Adiskideek esaten zioten etorkizun oparoa zuela aurrean, baina hark ez omen zeukan hain gauza segurutzat hori, horrenbestez bizitzaren onenean hiltzea erabaki zuen bidegabeki, 47 urte zituela, atera kontuak. Hil aginean betaurrekoak eskatu zituen: «Emazkidak antiojoak » izan ziren haren azken hitz zentzuzkoak. Gaur arte inork ez du jakin nahi izan zertarako galdatu zituen, horrela baztertzen edo gutxiesten dituzte agonian dagoenaren azken hitzak, baina daitekeena da hark bere burua ispiluan ikusi nahi izatea jaki...
ametsen atzetik nabil heganEl misterio de las cosas, ¿dónde está?¿Dónde está que no aparecepor lo menos para mostrarnos que es un misterio?¿Qué sabe el río de eso y qué sabe el árbol?Y yo, que no soy más que ellos, ¿qué sé de eso?Siempre que miro a las cosas y pienso en lo que los hombres piensan de ellas,me río como un regato que suena fresco en una piedra.Porque el único sentido oculto de las cosases que no tienen ningún sentido oculto.Es más extraño que todas las extrañezasy que los sueños de todos los poetasy los pensamientos de todos los filósofos,que las cosas sean verdaderamente lo que parecen sery no hay nada...
