Kategoria: lluís_llach
Trikuaren ibilaldiaNik ez dut beldurra maite, biharko ere ez dut nahi, Ezta gaurko ere, oroitzapenaren moduan ere ez; haurraren irriñoa gustatzen zaidala itsasoaren ondoan eta bere argiak, ilusio-sorta bezala piztuak. Eta triste egiten badut kanta, dagit, nere begi gixajoetatik beldurra ezabatu ezin dudala-eta. Nik ez dut herioa maite ezta bere hain pauso izoztua, ez dut nahi gaurko, oraitzapenaren moduan ere ez; bihotz haren taupada gustatzen zait, borroketan, bizitza ematen dioenarena kondenatuta dagoen herioari. Eta triste egiten badut kanta, dagit, kide ezezagunen heriotza ahaztuezin dudala-e...
