Arretaz, zizaren bila Trikua basotik zebilen. Betiko bidea jarraitzen zuen, aldaketarik gabeko geldialdiak ere egiten. Etxe-zulotik errekaraino ibiltzen ohi zen, eroritako hostozko bidexkatik pasatzen. Orduan, ahots bat aditu zuen, atzean: -Iepa, kirikiño! Berrixe zare hemen, ala? Trikuak burua altxatu zuen hitz egiten ari zitzaionarengana: -Barkatu, nola esan dezu? -Bai, kirikiño berrixe zaren esaten neutzun, hemen, gure ausoan. -Kirikiñoa? Ez, ez, ni trikua naiz... Zu izango zera kirikiñoa! Arrats osoan eztabaidan izan ziren biok, Kirikiñoa eta Trikua, amore eman gabe, eta gaua joan...