Kategoria: fidela_bernat
Legendak dioenez Alexander von Humboldt naturalista Orinokon gora bidaiatzen ari zen, Atur herri galduaren bila nonbait. Halako batean loro batekin egin zuen topo, etengabe ezin ulertuzko hitzak botatzen zituena. Loroa zaharra zen, ia-ia ez zitzaion lumarik geratzen. Inguruetako jendeak ez zuen bere marmarra ulertzen: bertakoen esanetan, Atur-eko hizkuntza galdua zen hura, eta loroa, azken hizlaria. Azken aturtarra aspaldi desagertua zen, masakratuta, baina Amazionako loroak ehun urte bizi daitezke. Humboldt loroaren alboan geratu zen, belarria zorroztuta, eta azkenean Atur hizkuntza zaha...
Post hau poetiko xamar hastea pentsatu dut hasieran. "Gaurko eguna euritsua, iluna, etenik gabeko gau bat bezalakoa izango zen 1991an. Ziur nago eguzki izpiek ez zutela berunezkoak ziruditen laino tristeen astuntasuna zulatzeko adina indar. Eta hantxe, egun hartantxe hartu zuen bere azken hatsa asko jaten dudalako (porque como mucho) esateko xatan bitur anitx zioen Fidela Bernat-ek." Edo egun horretan bertan “azken hostoetako bat erori zitzaion gaixorik zegoenik ere apenas zekien mendi gailur hartan ikusen duzun, eta umeak berarekin jolasean dabiltzan zuhaitz sustraitu bakan hari”... Baina ...