trena

Maleta, maletina eta txamarra lodia. Jarlekuan eseri, egin beharreko bideari atzea emanda, heldu beharreko lekura heldu nahiko ez banu bezala. Parean eserlekua. Urruti. Hankak ezin bertan jarri. Ni atzeraka, aurrekoak aurreraka. Lau gizonezko eta hiru emakumezko. Zein baino zein bereziago.

Urrutien erdi-lo, aurpegia eskuez eztaltzen duen atzerritarra. Aldamenean, lurrera begira doan eta, itxuraz, irratia entzuten doan gizon edadetu bat. Honen aurrean belarrietatik zintzilik mp4-a duen eta musika 1000Hz-tan jarrita duen gaztea. Ondoan, emakumezko edadetu bat. Andere txukuna, atsegin itxurakoa. Honen aurrean, beste bi emakume, elkarrekin hizketan. Zeri buruzkoa ote beren jarduna?

Azkenik, bagoian ikus nezakeen pertsonaiarik bereziena. 35 urte aspalditxo betetako gizona. Bere janzkera eta itxura bereziak deitu du nire arreta. Bakero batzuk. Estu-estuak. Marroi koloreko alkondara bat eta gainetik, txaleko beltza. Fina, dizdiraduna eta atzean bere begizta eta guzti. Jaitsi behar ginen geltokira iritsi aurretik, narru beltzezko jaka jantzi, poltsikoan eskua sartu, zilar koloreko zerbait atera eta ahora eraman du. Toxatik trago eder bat emanda, prest treneko triki-traka epela utzi eta kanpoko freskotasunari aurre egiteko.

Bizitza bera da trena... bere triki eta traka eta guzti...

Pertsonaia batzuk trenetik irten, beste batzuek aurrera jarraitu, berriak sartu…

Eurak nire bizitzako momentu labur bateko pertsonaia...

Eta ni beraiena???