DIRUAK ABERRIRIK EZ; CAJA LABORALAK ERE EZ

Denok entzun izan dugu inoiz diruak ez duela aberririk. Hala dirudi, eta hamaika adibide daude horixe frogatzen dutenak. Baina, diruaz gain, beste balore batzuk ere badaudela ikasi dugu denok; esaterako, duintasuna.

Euskal Herria duintzen duten hainbat kontu ditugu. Direla pertsonaia ospetsuak, direla kirolari prestuak, edo direla enpresa ekimentsuak, Euskal Herriaren izena munduan barna zabaldu dutenak ez dira gutxi. Horietariko bat, ezbairik gabe, MCC dugu, euskal kooperatibismoaren ikurra. Eta, kooperatibismo horren diru-kudeatzaile gisa, nork ez du ezagutu garai bateko Lankide Aurrezki Kutxa, gaurko Euskadiko Kutxa?

Caja Laborala ikur bat izan da, eta oraindik ere bada, euskal naziozale askotxorentzat. Beti uste izan dugu euskal herritar xeheengandik hurbilago eta laguntzeko prest egon dela eta dagoela, gertuko kontuekin inplikaturik. Gainera, gainerako kutxen edota banketxeen parean, zalantzarik gabe, euskaltzaleena eta abertzaleena izan da, betidanik, Euskadiko Kutxa. Horrexegatik mintzen gaitu naziozaleok, bereziki mindu ere, goikoa bezalako irudi batek.

Badakit, bai, hamaika arrazoi egon daitezkeela aurrezki kutxa bateko erakusleihoa espainolismoaren aldare bilakatzeko. Espainiako ez-dakit-nongo sukurtsala izanik, Espainiako selekzioaren euforiari ezin muzin egin, sikiera bezerorik ez galtzeko. Baina muzin eta men egitearen artean, ez al dago tarteko posiziorik? Ez al zen errazagoa, kontra azaldu gabe, aldeko ageriko jarrerarik ere ez hartzea?

Zer esango dizuet, bada. Uste dut euskaldunok lehendik genituen ikur horiek ere galtze-bidean doazela. Ea ez ditugun galtzen, behintzat, berorien azpian betidanik gorde izan ditugun baloreak.