Bero betikoa

Egunen joan-etorrian, eguzkia ororen gainetik, eta, bero jasangaitza. Haizearen ufadak, olatuak bailiran, dantzatzen ditu dunak, eta, zigortzen harkaitz beltzak.

Mailu baten kolpea baino latzagoa  da, bero infinituarena.

Sua dario lurrari.

Bizirauteko arnasak, berak ere, kiskali egiten du.

Mugarik gabeko paisaietan, ertzik gabeko zeruetan, airea, harlauza astun, zigortzailea da.

Eta ura

ura

ura!

"AMAN"!

     "BIZITZA"!!

                GARRASIA

                          jaurti  du

                                     mortuak.

Ez du erantzunik jaso, ordea.

         Edo bai?

               Ezer ez...

                     ISILTASUNA

                           eta beroa, berriz beroa

                                                 EROA

                                            bero infinitua

                                                           betikoa.