Eskutitza l'Eiriç-en partez

Adièu siatz Triku lagun min,

Gaur Carcassona aldean hotz sarkorra ari du, gazteluko harrietan ere sartuta omen da eta haizea ormetako pitzaduren artetik pasa da, txistu eta oihu eginez. Gaurkoa hotz sarkorra da, egitan, gure Okzitania hilkorrean.

Agian eguraldiaren gauzak izango dira, baina gaur nekatuta altxatu naiz, borroka egiteko gogorik gabe. Nekagarria egiten zait, egia esan, egunero gudari aktiboa izatea.

Orain bertan, etxe batetik kanta bat etortzen ari zait, "Se canta" delakoa -nere hizkeran [se'kanto] ahozkatzen da-. Kanta eder eta tristeena zait eta, entzutean, guda galduak bururatzen zaizkit, gurea bezalakoak. Gure himnoa idatziko dizut, gutxienez norbaitek gure mugen kanpo entzuteko.

Dejós de ma fenestra i a un aucelon
Tota la nuèit canta, canta sa cançon
Se canta que cante, canta pas per ieu
canta per ma mia qu´es al luènh de ieu

A la font de Nimes i a un ametlièr
Que fa de flors blancas coma de papièr

Aquelas montanhas que tan nautas son
m´empachan de veire mas amors ont son

Nautas son plan nautas mas s´abaissaràn
e mas amoretas se raprocharàn

Baissatz-vos montanhas, planas levatz-vos
per que pòsque veire mas amors ont son

Bai, guk ere gure amodioak ikusi nahi ditugu, berriro guregana hurbiltzea, baina gure mendiak ez dira jaistekoak eta indar txikiak ditugu makurtzeko. Besterik ez,

L'Eiriç

http://mtcn.free.fr/mtcn-musique-traditionnelle-midi-chant-populaire.php#se_canto