Pantomima Pantomimaren kalean

Izugarri gustatzen zaizkit bideoklipak (ez dut uste berri honekin inor harrituko dudanik). Joku asko ematen duen formatoa dela iruditzen zait eta azken hamarkadetan obra izugarriak egin direlakoan nago musika eta bideoa uztartuz. Ez dut uste bideoklip on bat egitea posible denik musika onik gabe. Bat baina gehiago ikusi ditut imagina aldetik izugarriak bai, baina musika kaxkarrekoak, eta hauek, ez dute normalean ikuslea erakartzen. Bideoklipa musika edo bideoa baina gehiago da; bideoklipa, bien arteko sinbiosia da (zein transzendental jarri naizen, asteartea edo…)

Bideoklip bat egiteko lehengai nagusia (musikaz gain noski), ideia bat da eta horretaz ariko gara gaurkoan (nahi baduzue noski, blogismoa askatasuna da). Gogoan dut liluratuta utzi ninduen lehen bideoklipa. Hamalaubat urte izango nituen garai hartan eta igande goiz batean Canal +en botatzen zuten saio horietako batean Eagle Eye Cherriren (Nene Cherryren anaia) Save Tonight kantuaren klipa ikusteko aukera izan nuen. Ideia sinplea da, ez hain baliabide sinpleekin egina baina ideia sinplea. Izugarri gustatu zitzaidan eta agian, hortik datorkit afizioa.

Kontua da, aurrekoan Melendiren azken bideoklipa ikusi nuela (a ze rollo aldaketa e?) eta ahoa bete hortz utzi ninduela. Garbi dago klip hau zuzendu duenak Eagle Eye Cherryren  bideoklipa gustoko duela eta inongo eskrupulurik gabe, goitik behera kopiatu dio ideia. Hala ere, lezio izugarria emango digu gaurkoan Melendik bere Calle de la Pantomima kliparekin: Ideia on bat nola hautsi, txikitu, birrrindu, deuseztu, suntsitu, zukutu edo maspildu daitekeen. Hori bada, pantomima izugarria.