Aspaldiko partez zinera

300

Zuzendaria: Zack Snyder Gidoia:  Zack Snyder, Kurt Johnstad eta Michael B. Gordon; Frank Miller eta Lynn Varleyren komikian oinarrituta Aktoreak: Gerard Butler (Leonidas), Lena Headey (Gorgo), David Wenham (Dilios), Dominic West (Theron), Vincent Regan (kapitaina) Herria: AEB Urtea: 2006

Duela urtebete edo entzun nuen lehen aldiz Frank Miller komikigilearen izena. Egun hartan, Robert Rodriguezek zuzendutako Sin City filmearen inguruko erreportai bat ikusi nuen telebitan eta erreportaia amaitu bezain pronto amerikar honen komiki batean oinarritutako filme hau ikustera joan behar nuela erabaki nuen. Joan nintzen eta egia esan, ez nintzen batere damutu. Filme hura komiki bat pantaila handian ikustea bezalakoa zen eta argi eta irudiaren jokoarekin lortzen zuen emaitza izugarria iruditu zitzaidan; nire bizian ikusitako gauzarik ikusgarrienetako bat. Hala ere, eta nire tonikarekin jarraituz, historioa sinmasekoa iruditu zitzaidan.

Urte bete beranduago 300 filmearen trailerra ikusi nuen eta berriz ere, Frank Millerren komiki batean oinarrituta zegoen; oraingo honetan ordea, Zack Snyderren eskutik (Robert Rodriguez arduratuegi dabil metrailetadun hankak dituzten emakumeen filmeak egiten).

300 filmean kontatzen den bataila k.a 480 urtean Termopilaseko igarobidean gertatu zen Grekoen eta Persen artean. Persek munduaz jabetu nahi zuten eta helburu horretarako bide horretan Sparta hiri gerlaria eta bere errege Leonidasekin egin zuten topo. Spartano duhin moduan, Leonidasek ez zien Gerges eta bere ordezkarien aginduei men egin eta munduko ejertzito handienaren aurka borrokatu beharra izan zuen. Hala ere, eta konspirazio ugariren ondorioz, Leonidasek ez zuen behar zuen onarpena jaso gerrara joateko eta 300 gizonekin joan zen 5.000.000ko ejertzito bati Termopilaseko igarobidean aurre egitera (garai hartako grekoentzat Spartanoak, gaur egun Euskaldunontzat Bilbotarrak moduan edo zen).

Kontua da, gaur egungo historiatzaileen arabera, Grekoak ez zirela hain gutxi eta are gutxiago Persak hainbeste baina hala ere, onartu beharrean gaude Spartanoen ausardia gutxiengo nabarmen batean, beraien herria hiru egunetan zehar defendatzea lortzeagatik.

300, Sin Cityren moduan ikusgarria da. Oraingo honetan ere mugimendudun komiki bat ikusten aritzearen sentsazioa duzu eta batzutan susmoa duzu ikusi berri duzun toma hori komikiko bineta bat dena. Argiarekin egiten duen jokoa ere izugarria da eta filme guztia tonu okre batean murgilduta igarotzen dugu. Borrokak ere ikusteko modukoak dira eta eserlekura itsatsita matentzen zaituzte beriz ere baretasuna itzultzen den arte.

Hala ere, ez da dena hain polita ez, ezta gutxiago ere. Bisualki filme ikusgarria da baina tratamendua barregarria da une batzuetan. Borrokak gehiegizkoak dira (batzuetan SonGoku ematen dute), elkarrizketak hutsalak dira, gerlarien estetikak sauna gay bat ekartzen du burura beste ezer baino gehiago eta askotan, bideo-joku itxura hartzen du filmeak (bost minutuko borrokaren ondoren pantaila amaierako monstruari itxaroten zaude).

Hala ere, ez da hori filmearen okerrena. Askotan, eta filmearen zati garrantzitsu eta serioenetan zine osoa barrez hasten zen. Ondo dago barre eginaraztea baina barre eginarazi nahi denean bakarrik, ez tentsio momentu bat sortu nahi denean. Batzuetan, filmea “Ell Informal” moduan bikoizten hasteko gogoa ematen du; hots, Gergesek Leonidas bizkarretik heltzen duenean: Lo que te va a hacer daño no van a ser mis maaanos… (ez utzi txisteak hain errez mesedez).

Filmea bukatu eta barrez irten ginen zinetik eta egia esan opor amierako igandea xamurtu zigun (berez igandea txarra bada imaginatu hau). Hori ordea, ez da nahikoa izaten filme on bat dela esateko eta gaurkoan ere ez da horrela izan. Laburtuz beraz, teknikoki ikusgarria, gainontzekoa ordea; aspaldi inork kontaturiko flipadarik handiena.