Txiotxolokeriak (2): afaltzen.

   Zoriontxarrez, nerekin afaltzen ari diren lagunak ez dira euskaldunak edo, euskaraz –gutxi-asko– jakin arren, ez dute ingurua euskaraz sentitzen.

   Ni, Usategin ari naiz afaltzen, usategin afaltzeak sorrarazten dizkidan irudiak gogoan dantzan ditudala. Nere lagunak, berriz, afaltzen ari dira “en el Usategui”.

   (Egia da idatziz diferenteak izan daitezkeela ‘Usategi-n’ eta ‘usategian’. Nik ez dut, ordean, idatziz pentsatzen: eta biak dira ‘usategin’ neretzat.)