Hizkuntza da gure ingurunea

Sechu Sende idazlearen “Animais” liburuan agertzen den poematxo hau hartu eta itzuli egin dut. Hizkuntza ekologiaren bidean ...

Oraindik bada jendea arrabio hori eta beltza

ikusten duenean

oinarekin zapaltzen duena.

Amuarrainak lixibarekin harrapatzen duena

eta gauez basurdeak hiltzen duena lakioz

aizkora batekin.

Eta gobernuak harrobiak baimentzen ditu Courel-en

eta gas planta bat itsaso ondoan

eta gure etxeen ondoan.

Babestu behar ditugu hitzen ibaiak

eta esanguraz betetako mendiak.

Infinitibo makurtua basoan ezkutatzen

den aizkonarra da. Ez

jarri aluminioa egurrezko leihoetan. Ez

utzi zure hizkuntza hitz egiteari zure seme edo alabei.

Legeak ez badu gure lurra babeseten ezta gure hizkuntza ere,

guk egin beharko dugu.

Ezagutu zure hizkuntzaren fauna:

koartza hartu, harren torlojua,

otsoek punk taldea sortu dute,

kirikinoen manifestazioa igande honetan:

Galizia ez da salgai.

Jendea gure hizkuntza mehatxatzen duten

makina hondeatzaileen aurrean paratzen da.

Ez dugu atzerapausorik ematen.

Poema izan daiteke kalea,

zapaldutako eski baten modukoa

edo otso baten belarria bezalakoa.

Batu ditzagun gure hitzak indartsuagoak izateko.

Ez bota sulfatorik zure ahots kordei.

Ez diezaiezun sal zure trazu dialektalak

espekulatzaileei.

Ez bota piztutako zigarrorik liburuen artean.

Zureei bizitzaren aldeko maitasuna transmititu.

Gure hizkuntza da gure ingurunea.