First we take Manhattan?

Petra Elserrek artikulu interesgarria plazaratu du aste honetan sustatun. Euskaldunon bizi-mailaz eta abar mintzatzen zen artikulua.

Interesgarria da gai honi oratzea. Berak esaten zuenaren arabera euskal hiztunen elkartea ekonomikoki aberatsa da eta ikasketa mailan ondo prestatua. Gainera, euskal elite berri-berria dugu, aurrekoarekin zerikusirik ez duena: laikoa, sexuen parekotasunean orekatua, ipar-mendebaldeko balioetan hezia (Manhattanera edo Berlinera begiratzen duena, Madrilera baino gehiago), eleanitza eta nazioartean esperientziaduna, hainbat master eta tituluren jabea, eta enpresetan, unibertsitatetan eta instituzio publikoetan lanpostu garrantzitsuak dauzkana.


Argazkilaria: Aturkus

Bai, Petrak arrazoia dauka, egoera guztiz homogeneoa ez bada. Gipuzkoan, Nafarroa iparraldean eta Bizkaiko zenbait eskualdetan hau nahiko nabarmena da, Bilbo aldean eta Gasteiz aldean, ordea, ez horrenbeste. Baina tira onar dezagun hori hala dela. Hala ere, berak aitortzen du elite berri hau oraindik gaztea da (40 urtetik beherakoa) eta ez dago (gaude) elitearen erpinean inondik ere.

Eta Petrak geroago esaten du honako hau: Euskarak eta euskal gizarteak azken hogeita hamar urteotan izan duen bilakaeran, aurrerapen prozesuan eta lorpen guztietan, ziur asko eragin handia izan du, eta bide egokia zen, lehentasuna erdi eta goi-mailako klasetan jartzeak: hezkuntzan, kulturan, aisialdian eta ekonomian. Geografikoki bizi garen lekuan eta munduko ekonomia sistema kontuan hartuz, klase horiek gabe, zoritxarrez, hizkuntza komunitate batek ezin du bizirik iraun.

Ados nago Petrarekin. Baina ... elite horrek euskaraz betetzen ditu bere bizitzako funtzioak? ala maila sinbolikoan geratzen da euren euskaltasuna? Lan munduan ze hizkuntzatan mintzo dira horiek? Eta aisialdian? Eta kultur kontsumoan? Eta ...

Eta baita beste hau esan ere: segurtasun ekonomikorik gabeko klase baztertuetan, lanerako adina duten pertsonen artean, hizkuntza nagusia gaztelania da, edo, etorkinen eraginez, munduko beste hainbat hizkuntza.

Ados nago Petrarekin. Baina ... gaztelania ez da bakarrik klase baztertuen hizkuntza. Bizkaian, Araban eta Nafarroan elite ekonomikoaren hizkuntza ia bakarra da, eta Gipuzkoan hein handi batean ere bai. Gauza biak aipatu behar dira, zintzoak izango bagara.