Urkizuko sagarrondoren omenez

---

Ez dakit noiz eta nola jaio zinen, ezezagun batez landatuta agian, edo norbaitek mutxikin bat bota zuenaren ondorioz, baina hori bost axola. Nahi(an) edo nahi gabe landatuta izateaz, lur barnean, zure sustraiak (lur barnean) elikagai eta hezetasunaren bila ari ziren zabaltzen pixkanaka-pixkanaka. Segur aski lehendabiziko urteetan gaizki pasatu zenuen, hain txikia izanez, bakardadean, hormekin inguratuta, zure pareko kide barik, baina urtetik urtera hazi zinen gero eta sendoagoa. Zure gainean, etxe-orratzen  artean, zeru puska bat ahal zenuen ikusi.. DNAren aginduak jarraituz ,zeru urdin horra hurbiltzeko asmoz, zure enborra luzatu eta loditu egin zen eta zure adaburua gero eta zabalagoa bihurtu zen.

Urte batean, hurbilen zeuden hormeen altuera gainditu zenuen, eta haize bolada berri bat  heldu zen zure hostoetaraino. Jadanik ez zinen hain txikia eta zure zulotik harro-harro begiratzen zenuen paisaia berria: errepidea, kotxeak , pertsonak gora eta behera, etxeak eta lehendabizikoan, zu bezalakoak. Bai, zure parean, errepidearen atzean, zeuden batzuk, ez ziren zure motatakoak baina zuk zenekien beraien arbasoak eta zureak berak izan zirela. Eta hor zeuden hain hurbil eta hain urrun batera. Udazken horretan zure lehengusuen adarrak moztu zituzten batzuek, eta zuk beldurtu zitzaizun zure txanda zetorrela pentsatzen, baina bake-bakean utzi zintuzten, gero hurrengo udaberrian ikusi zenuen mirari bat: beraien enbor moztutatik adar berriak hasi ziren agertzen. Hori bai poza, alai-alai jarri zinen eta garaia izateagatik edo, zure adarrak lehendabiziko loreekin bete zituzten. Zer irudi zoragarria, etxe dorreen  artean, zulotik altxatuta, sendo eta osasun osoz, zure adaburua lorez beteta, zuhaitz heldu batean bihurtuta. Eta urte horretan beste mirari bat atea(ri) joka zegoen, udazkenean zure lehengo fruituak eskaini zenizkigun eta. Urte zoriontsu horretan, hainbat eta hainbat pertsona konturatu ziren zulotik altxatzen zegoen zuhaitz hura, zu zarela.

Denborarekin, gero eta handiagoa eta gero eta emankorragoa bihurtu zinen , eta urtero, txanda pasa egin gabe, zure loreak eta fruituak oparitu zenizkigun. Segur aski zure azken urteetan lasai-lasai bizi zinela, nahiz eta kotxe eta jende gehiago ibili zure ondoan.

Aurten, udaberri atarian, azken urteotan bezala, birpiztu egin zinen, zure barnetik sustraitik adarretara izerdia baitzebilen berriro eta aurtengo lehen loreak zabaltzeko prest zeunden. Baina goiz madarikatu batean ezezagun batzuk zure ondora hurbildu ziren. Agian, susmo txar bat izan zenuen, zergatik hain hurbil diharduten haiek pentsatu zenuen, agian...Beraiek,ordez, ez zuten asko pentsatu, ez zuten ikusi zure lehen lorea, zure lehen hostoak, ez zuten nahi... zu ikusi... , isil-isilik zuregana hurbildu ziren, zerra bat atera zuten eta une itzel batean zure bizitza moztu zuten betirako.