Independienteak?

Gaur goizean blogesferatik pasiatzen ibili naiz eta hara non aurkitu dudan lilithen testu bat, "Eta handitan zer?" blogean. Gaia, askatasuna, edo zehatzagoak izateko, askatasunari diogun beldurra, nik behin edo behin ere aipatutakoa. Eta hala da, beldurra diogu askatasunari, baina askotan honen atzetik gabiltza... etengabe. Ala ez?

Ni, askotan kontrakoa dirudien arren, nahi pertsona itxia naiz, ta gutxitan azaleratzen ditut nire sentimenduak (blog honek asko laguntzen badu ere). Batzuetan uste dugu, horrelako paretak eraikitzen ditugun pertsonek, ez ditugula gure ahultasunak erakutsi nahi, gogorraren itxura eman nahi dugula... ez dakit ba nik horregatik den. Bere egi partea izango du horrek, baina ez da faktore bakarra, nire kasuan behintzat. Independientea izateko nahia da, autosufizienteak izateko nahia. Garai hauetan ez da gauza erraza, posiblea den ere ez dakit, ez nago ziur.

Nire barnera biltzen naiz, eta ez dut nahi inor sartzerik. Aurreko testuan esan dit lagun batek ez eskatzeko nik eman ezin dudana... egia da, beraz, ulertzen dut ere, norbaiti ezinegona sortarazten badiot. Baina kontua da, neure buruaren jabe bakarra izan nahiko nukeela, ezinezkoa dela dakidan arren. Nire sentimendu guztiak kontrolatu nahiko nituzke, onartu, bajoiak eta pozak, biak. Gainera, besteek ere nahikoa buruhauste dute, eta ez dute gehiagorik behar, neure kabuz moldatzeko gai izan beharko nukeela uste dut, baina aldi berean konturatzen naiz, bakardade absolutua ez dela existitzen, eta beraz, pertsonak behar ditudala nire inguruan. Alabaina, ezin naiz ireki, pilo bat kostatzen zait.

Baina badakit, ezin dut autosufizientea izan, gainontzekoen laguntza behar dut, aitortzen dut. Behar dut munduan bakarrik ez egotearen sentsazioa, bakardadea, ezin bainuke jasan. Independetziari, beraz, asktasunari, ezin diet aurre egin, ez momentuz; eta ez dut uste lortuko dudanik. Beti esaten dut, maite dut askatasuna, eta are gehiago maite dut bakardadea, baina hauek, hauta ezin ditzakezunean, infernua bilakatzen dira... hori bihurtzen zaizkit niri behintzat.

Bakarrik egoteko beharra, jende artean egon eta gero dator, jende artean egoteko beharra bakardadearen ostean datorren bezala...