azken dantza hau...

errailak 1456132321117 Burdinazko izaratan | 2011-08-27 16:31
1




Tangoa inoiz dantzatu nuen
musikaren erritmora
sorbalda irmo, eskua geldi
ta alboz belauna gora
aurrera bat, bi, atzera bat, bi
ta bat, bi, hiru albora
asko mugitu arren ez ginen
inoiz iritsi inora.

Nahi baino azal zuriagoak
beltzarekin kontrastea
elegantziak eskatu zidan
soineko hura janztea
zuk alkandora beltza zeneukan,
lepoaldean askea
bioi ere zail egin zitzaigun
elkarri so arnastea.

Ez dakit nola mintza litekeen
gizakia maitasunaz,
hutsaz, arimaz, herraz, bakeaz
edota askatasunaz
ni mintzo nintzen gure gerriez
ta takoien oihartzunaz
izua sortzen zidanaz eta
izua sortzen zizunaz.

Hil ez genuen paniko hori
zihoan gugan iltzatzen
beraz, gau hartan egin tangoa
azkenekoa izan zen
orain bakarka jarraitzen dugu
melodia gogoratzen
gehien maitatzen genuen hura
damuarekin dantzatzen.





Xagua

Xagua 2011-08-28 02:14 #1

Dula urte erdi inguru, udaberriyan etorrerakin bat nigandik eta neretzat
idatzitako ta tango honen melodia berian duazen hiru bertso hementxe,
al olvido erori ez arren negar batez oroitu beharrian irribarre batez
oroitzen dedalako iadanik:<br />
<br />
Doinua: Martxa baten lehen notak<br />

<br />
Un año
desde el primer beso,<br />
medio
año desde que vivo<br />
lejos
del lugar donde fuy feliz,<br />
del
hueco en el que anidó<br />
la
felicidad y la ilusión<br />
de un
amante acometido.<br />
Vos fuiste mi profe en
Erasmus,<br />
yo el pibe que había ido<br />
a saltar todas las reglas
y a<br />
romper esquemas de un
tiro,<br />
acabando en cada abrazo<br />
con este mundo jodido.<br />
¡Qué seis meses tan
inolvidables!<br />
¡Qué seis meses de
vértigo!<br />
Aunque ahora queden tan
lejos,<br />
nunca caerán al olvido.<br />

<br />
Recuerdo cuan duro fue la
vuelta,<br />
pasé mal, no es un
secreto…<br />
Todos los verbos me
conjugaban<br />
en futuro imperfecto,<br />
buscando el calor que
tanto añoré,<br />
perdido en algún bareto.<br />
Si había que tomar una
decisión<br />
aquel era el momento.<br />
“Sé que vos no podés
venir acá
<br />
y sé que este es mi
hueco,<br />
sea cual sea la elección
que haga<br />
me sentiré incompleto”<br />
Al principio cual fuera un
sueño,<br />
buscamos el reencuentro,<br />
pero al cabo de unas
semanas<br />
todo quedó en el intento.<br />
<br />
Antes de llegar a
Argentina<br />
dudaba que un día fuera<br />
capaz de empezar de cero
otra vez<br />
y rehacer mi vida fuera;<br />
ahora sé que soy capaz
pero<br />
ya la cuestión es que
quiera.<br />
Por eso llegué a la
conclusión<br />
que al menos mientras
pueda<br />
este seguirá siendo mi
tierra,<br />
mi cielo, mi sol, mi
ciega.<br />
Sé que pierdo algo grosso
pero<br />
mi decisión no se altera.<br />
Te deseo lo mejor para vos<br />
y que en el campo café
llueva<br />
endulzandote así el otoño<br />
cual a mí la primavera.


Utzi iruzkina: