Gure esentzia

Nola bidal ditzakegu objektu artifizialak Titanera

Halako zehaztasunez

Eta, aldi berean,

Nola daramagun arrastaka hondamena

Leku guztietara.

Horixe da gure itzalaren esentzia: heriotza.

Hemen gaude gu

Jainko teknologikoak

Zientziaren Olinpora altxatuak

Eta, hala ere,

Zer azalekoa den gure erresuma,

Zer iragankorra,

Zer noragabea.

Gu,

Geure irudira eginiko kreaturak

Sortzeko gauza garen jainko-usteok,

Hain gara ezdeusak,

Hain buztinezkoa da gure arnasa!

Titanera ez,

Gure arimara bidali beharko genituzke espazio-zundak

Gure arimari begira jarri beharko genituzke

Teleskopioak eta mikroskopioak,

Bertako meatzeetan

Metatzen diren minen eta beldurren zergatia ikertzera.

Hango kobazuloetako estalagmitak

Oinazez eta arranguraz eraikiak dira,

Tantaz tanta, tantaz tanta, tantaz tanta.

Unibertsoa unibertso denetik,

Hango galeria eta okoilu laiotzetan

Kateaturik ditugu

Lotsak eta miseriak

Erostak eta negarrak

Damuak eta doluak.

Horixe da gizakien esentzia,

Horixe da gure esne kosmikoa.

Horixe da

Garraiatu behar dugun tragedia,

Tantaz tanta, tantaz tanta, tantaz tanta.

Ron Sniakin