Gure azken deabrusakeria

Zer zikinak garen! Eta zer maltzurrak! Eiderri beti gustatu zaio bere gorputza erakustea eta mutilak bero-bero jartzea; ni, berriz, lotsati samarra izan naiz oraintsu arte. Eiderrek bultzatuta hasi naiz blaitzen probokazioaren artean. Eta aitortu behar dut gustatzen zaidala eta neu ere irakiten jartzen naizela gizonezkoen begiradak nire gorputzean imantaturik sentitzen ditudanean.

Ederrak gara. Nahikoa da gizonen aurrean guk dakigun modu lizunean makurtzea haien libidoa tentearazteko. Badakigu zakil horiek guztiak gure barnean sartzeko irrika gorrian daudela, eta horrek boteretsu egiten gaitu. Nahi duguna lor dezakegu. Gizonezkoak jostailuak dira guretzat. Eta horrek kitzikatu egiten gaitu.

Gure azken deabrusakeria atzo bururatu zitzaigun, lokalean. Hara: gure lokala toki lasaian dago, kale-oste batean. Lokalaren aurrean lau pisuko etxe bat dago, eta, tartean, oinezkoentzako pasabide zabal bat. Aurreko etxetik gure lokalaren barrualdea ederto baten ikusten da, baina, kuxkuxeroen begiluzekeria xaxatzeko, atea zabalik izaten dugu, lasai-lasai ikus gaitzaten besaulkietan hanka zabalik etzanda. Horretan zaleena lehen pisuko gizonezkoa da. Orduak ematen ditu guri begira, gortinen atzealdean ezkutaturik.

Bero egiten duenean besaulkiak kanpora ateratzen ditugu. Eguzkitan jartzen gara, kamisetak erantzita. Tarteka, disimuluz, lehen pisura begiratzen dugu, gure zaintzailea bertan dagoela ziurtatzeko. Eta bai, hantxe egoten da, gure minigonek iradokitzen duten geografia usnatzen. Dardaraka imajinatzen dugu zikin halakoa, kanpaia jotzen. Seguru gortinak haziz bedeinkatuta dituela madarikatuak!

Haren hazi-isurgintza sustatzeko, Eiderrek sekulakoak egiten ditu. Nigana hurbildu eta ferekatzen hasten zait: eskua sartzen dit bularretakoen barruan, zilborra miazkatzen hasten zait, eta gero beherantz egiten du, nire minigonaren azpian sartzen du burua, eta xurgatzeari ekiten dio. Ni aldakak gora eta behera ibiltzen naiz, film pornoetako aktoresak bezala, eta titiburu tenteak bistara ateratzen ditut, mihiaz blaitzeko. Zer saskarak garen!

Atzo Eiderrek ideia bikaina izan zuen: gizonari keinuka hastea, gure lizunkeriak bertatik bertara ikustera limurtzea, gure lokal barrura erakartzea. Orri bitan, letra handiz, mezu hau idatzi zuen:

ZURE PUTATXOAK GARA. ETORRI LOKALERA.

Segada galanta gero Eiderrek asmatutakoa! Gizon hura larrutzea zen helburua, nola eta larrutan eginda…

Ergel pepeloa gizona! Oso-osoan jausi zen gure amarruan. Gortinen atzealdetik erretiratzen ikusi genuen, eta, handik lasterrera, lokalaren aurrean genuen, janari eske dabilen txakurtxoaren antzera. Jantxakurra!

Egin beharrekoen xehetasun guztiak aurrez azaldu zizkidan Eiderrek. Berak protagonista nagusia izan behar zuen, pornoizarra. Baita primeran egin ere! Besaulkian etzanda itxaron zion gizonari. Ni kanpoan geratu nintzen, kukuka. Gizona lokalean sartzen ikusi nuen. Handik aurrera, itxarotea baino ez zegoen.

Linternaren argia izan zen seinalea. Hura ikustearekin batera hasi behar zuen nire antzerkitxoak. Ederto bete nuen papera, Oscar saria irabazteko moduko antzezpena egin nuen. Lokaleko atea zabaldu eta garrasika hasi nintzen. Zoroen pare. Laster bildu zen jende mordotxoa. Baita munipak ere. Gizona bete-betean harrapatzea zen kontua, eta kristoren pare atera zitzaigun jokaldia. Denek ikusi zuten gizonezko nazkagarri hura nerabe haren gainean, zertan eta neskatila koitadua bortxatzen.

Orain kartzelan dago morroia, epaiketaren zain. Baina jai dauka. Froga guztiak haren aurka daude: Eiderren kamiseta urratua, haziaren arrastoak baginan…

Primeran atera zaigu dena. Txerri ostia horrek barrabiletan dituen espermatozoide guztiak aterako dizkiogu, euro bihurtuta!

Eta hau hasiera besterik ez da. Bai, ondo ezagutzen dut Eider: edozer egiteko prest dago, eta ez du etsiko Maria Cristina hotela bera gure lokal berria bihurtu arte!

Yoni Lingam