Bizitzak adarrak ankerrak ditu

Berriro harrapatu naute Ilargiaren adarrek

gauaren urdailean tunelak egiten

orain faltsuak edaten

orainetik ihesean

komuneko zulotik goitika

ahaztu nahi eta ezinaren patua

insomnio zurbilaren mamua

ihesaren marrak eskuetan

galeraren putzuak betazpietan

 eromenaren galaxiak buruaren orbitan

atera beste porrot-basokada bat

barra ondoko askatasunaren gatibu

ordu hordien hilotzak

edalontziko izotzak.

Berriro harrapatu naute

ezerezdunak detektatzeko radarrek

kale ilunetan galduta

nire bizitza etxe abandonatua da

eta han goian Ilargiaren adarrak

nire zauri beroetan sastadaka.

Bizitzak adarrak ankerrak ditu.

Ron Sniakin