Lluís Llach-en adioa

Aurten katalanok zurtzago gelditzen gara, Lluís Llach-ek agur esan duela-eta. Kantatzeari uzten dio eta ixiltasuna jadanik gure kaleetan dabil. Hori dezute, ba, homenaldiaren moduan, bere hil izan zan amari idatzi zion kanta euskeraz.

UN NÚVOL BLANC, Lluís Llach

Erraz bizitza dihoa, eta ailegatzen da

haizeak hariak ateratzen dizkion harila bezela, eta hiltzen da.

Batzuetan aktoreak gera,

batzuetan ikusleak gera,

erraz eta ikaragarri aise, bizitzak papera ematen eta kentzen digunei.

Lasai olatua datorrenean, bukatzen da,

eta agian, garaiaraztean, hasten da.

Hondartza maiteminduak

ez du espero luzea ezagutzen

eta besoak irekitzen ditu, badazpada gaur olatuak gelditu nahi balu.

Honela bakarrik, nere buruari uzten diot zuk ni uztea;

honela bakarrik, uzten dizut orain ni uztea.

Nik zuretzat kabia bat nere zuhaitzean daukat

eta hodei zuri bat, adarren batetikan zintzilik.

Zuri-zuri...

Maiz zuk eguzkia, erortzen danean, begiratzen dezu.

Berak, triste, daki, txikiagotzen danean, maite dezula.

Batzuetan berandu ailegatzen gera

jakin gabe batzuetan

keinu erraxaren arte apurkorrak esan ahalko zuela:

Honela bakarrik, nere buruari uzten diodala zuk ni uztea;

honela bakarrik, uzten dizudala orain ni uztea.

Nik zuretzat kabia bat nere zuhaitzean daukadala

eta hodei zuri bat, adarren batetikan zintzilik.

Zuri-zuri...