Basati

Oihan bateko argi diztiratsu zein ikustezina naiz

beti izkutaturik, beti unearen bila...

noiz aterako zain.

Begiak irekirik ditut eta mugimendu guztien jabe naiz.

Gaur ere ez dago harrapakinik,

ezin ahotara eraman ezer.

Erdi erdian nago, basatitasunaren muinean,

baina kate batek du nire lepoa gaztigatzen.

Mundua safari bat da eta bere esklabua naiz

Ez du inork nire beharrik, neronek ere ez biziraun nahi badut

Hori da nire patua: senari eustea; eguneroko bortizkeria

Indar guztiak xahutzen egiari eusteko;

naizenaz harrotzeko, izkutatzen naizen bitartean

Negarra zen haurtzaroko ihesia, hori zen dena

Gaur lepoa bihurrituko nioke baten bati...

bere odola, oraindik epela, nire hortzetatik zehar

eta masailetik behera nola igarotzen den sentitu

Baina esan dut: hau safari bat da, inork ezin ditu begi hauek ikusi

Katea baino okerragoa den iluntasuna jarriko lidakete

Ez; ikusten jarraitu nahi dut, amestu

barrendik ateratzen diren hotsak entzun, sentitu

nire eremua, behintzat, ez didate kenduko

Harraparia naiz, nor naizen ezin ahaztu

esnea edanez irribarre egingo dut

gaua iritsi eta gorroto dudanaren oinazearekin amesteko itxoiten.

mundua aldatzeko; nire mundua, iluna, osatzeko