"Andoniegaña"

---

Ikasle bik kontatu digute Andoni Egañarekin bizi izandako esperientzia. Hemen Marisolena:

Aurreko egunean Andoni Egañaren hitzaldian egon ginen euskaltegiko ikasleak eta irakasleak eta lekurik aproposenean izan zen, Durangoko museoan, ganbaran arte-lanez inguratuta.

Lehenik, Egañak aurkezpen bat egin zuen, bere bizitzari buruz, ikasketei eta bere familiari buruz... Baina, bere ikasketa-garaiari garrantzi handia eman zion, ze garai hartan eta berak zioenez, bere irakasleak euskal kulturaren alde zeuden eta gainera, oso onak ziren. Horrela, euskarak bere bizitzaren arlo gehienetan bere lekua eduki zezakeen, nahiz eta, denok dakigunez, sasoi hartan gure hizkuntza ez zegoen momentu onean.

Horregatik, bere irakaslez hitz egiterakoan, oso harro sentitu zela nabaritu zen, batez ere, gaur egun haietako irakasle batzuk oso ospetsuak direla, edonola, kultura-munduan esan zuenean.

Niri dagokidanez, hori entzutean, berarekin identifikatuta eta pribilegiatua sentitu nintzela esan behar dut. Lehenengo eta behin, nire ikastetxeko irakasleak, benetan, oso onak izan ziren eta gaur egun, oraindik, bere izenak gogoratzen ditut alaitasunez: Mila, Mertxe, Gentzane, (nire Gentzane maitea), José. Beharbada, horregatik, irakasle-eskola egitea erabaki nuen, jadanik hamabi urterekin. Bigarrenean, hamabi urterekin euskara, gaueskolara joateko aukera eduki bainuen eta gainera, nire gurasoak beti nirekin batera egon ziren. Baina, tamalez, Iurretan behintzat, gaueskolak oso gutxi iraun zuen eta laster itxi zuten ez baitzegoen jenderik taldeak egiteko.

Gero, Egañak aurkezpena egin ondoren, pertsona batzuek galderak egin genizkion eta berak erraztasunez eta pazientziaz erantzun zizkigun.

Amaitzeko, harira joan zen eta bertsoa bota zuen, horretarako, gai bat eskatu zuen bere buruan lantzeko eta gero bat-batean bere ahotik hitzak irteten hasi ziren, dena lotuta, zentzuarekin, errima batekin... ZORAGARRIA!

BAINA NOLAKOA DA?

Gure Andoni Egaña, pertsona arrunta da (berak esan zuen bezala), altua, ile beltza , baina burusoil samarra ere bada, begi zorrotza , azal eta kokospeko zuria dauka.

Hitz egiterakoan, ahots goxoa du oso, eta bere doinua zuzen-zuzena da, noizean behin tonu altu eta baxuak ere erabiliko dituen arren, batik bat, bertsoak bota behar dituenean.

Bere lana gustatzen zaiola uste dut, filologia ikasi ondoren eta klaseak eman ondoren ere, ez baitio bertsoak  botatzeari utzi, ezta handik hona eta hemendik hara ibiltzeari ere.

Pertsona atsegina eta zabala dirudi (baina barnetik lotsatia dela uste dut ) eta urte pilo bat darama bertsoak botatzen, horregatik jende aurrean gustura sentitu da, eta jakina, berarekin egoten direnak ere gustura sentitu dira, behintzat, hori ematen du.

Eta bukatzeko, berari esatea gustatuko litzaidake, inoiz ez dudala ahaztuko txiribitaren mezua. Pozten naiz hara joateaz eta pertsonalki ezagutzeaz. Ez zaitut ahaztuko.

Eskerrik asko, aukera hau edukitzeagatik, "Andoniegaña"

Ruthena:

Kaixo  ikaskide maitiok,

Lagun batek esan zidan Andoni Egañaren bertsoak bihotzeraino heltzen direla.  Eta Andoni  bihotzeraino heltzen da (ezagutu dudana pertsonaia izan ez dela, pertsona baizik pentsatzen dudalako, abizena begirunez kenduko dut …)

Horregatik, gaur benetan oso ondo idaztea gustatuko litzaidake.Baina ez pentsa azterketa madarikatu bat gainditzeko izango dela , ez. Gaur gustatuko litzaidake kapaza izatea azaltzeko  zer den Andonirekin solasaldian egotea .  Baina, zoritxarrez  (niretzat eta zuentzat)  kapaza ez naizela konturatu naiz.  Auto-konfiantza daukadala uste dut, baina ez nahikoa.

Probatu ditut bere aholkuak, eta pentsatu dut nola estrukturatu “idazlan “ hau.  Baina niretzat ez da batere erreza nik pentsatzen dudanari estruktura ematea. Ez.  Estruktura batean egotea  ez  da nire ideien izaera, nire ideiak nahiko anarkikoak dira eta.

 Dire Straits entzuten  bitartean idazten saiatu naiz ( bera inspiratzen bazuen, ni zergatik ez?). Baina ez. Beste musiko batzuekin saiatu naiz , baina ez dut ikusi aurrerapen handirik. 

 Gauza ausartak eta ezohikoak idazten saiatu naiz, ”kogollotik” urrundu nahian…Baina  ez daukat irudimen handirik. Gaur neurona guztiek  Andonitis daukate.

Nire auto-konfiantza ez da nahikoa zerbait aproposa idazteko. Ez naiz  okupatu, eta zuek hitz hauek irakurtzen dituzunean preokupatuta egongo naiz. Oso preokupatuta… 

Andoni Egañari (pertsonaia )buruzko informazioa internetez bilatu genuen  (hura etorri  baino lehen) ikaskide batekin.  Baina, orain “korta pega” erabiltzea ez dela bere gustukoa dakidanez ,ezin dut horrelakorik egin.Ziur asko eskertuko duzue  horrelako txapa bat ez irakurtzea, … baina  ulertuko duzue horrelako hizkuntzaren maisuarekin egon eta gero,  zaila dela zer edo zer  berria eta polita idaztea ( ene! Ez daukat auto-konfiantza, ezta pittin bat ere! …)

Idazlan simulatu hau egiteko denbora asko ordenagailu aurrean egon naiz. Mesedez, disimulatu ez bada zuen gustukoa.

Nire ustez , garrantzitsuena hau izan da: Andoni Egañak “grazia” daukadala  uste du. ( Zerbait  nahiko penagarria esango dizuet : hasieratik pentsatuta neukan gertaera hau  amaiera  bezala erabiltzea! ) 

Ruth Gutsens

(Andoniri entzun eta gero ez nago lehen baino zoroago, eta  hau ez da izan Korrikaren afariaren ajea, afarira joan baino lehen idatzita zegoen) . Zerbait ez baduzue ulertzen nabarmena izango da ez zarela han egon, edo hain liluratuta geratu zaretela bere begi berdeak begiratzen eta bere panazko ahotsa entzuten ez baitzarete  adi  egon esan digunari. )