Neukan guztia

Neukan guztia eman dizut

Eta hutsik nago,

Ez daukatsat besterik eskaintzeko inori,

Zuri bakarrik,

Ahaztu zaizkit esanda dizkizudanak,

Ezin naiako orain zerotik beste bati kontatzen hasi.

Esaten didazu etzan behar zarela nire mezuak irakurri ahal izateko

Ni ezin naiz altza be egin

zure bi esaldirekin;

Gogo-ilundu egiten baitzaitut

Aspertu egiten baizaitut

Nirekikoek ez baitizute ezer ekartzen

Eta horien gainean eraiki behar dugu oraina.

Ez didazu bizitzen irakatsi

Hori da aurpegiratzeko dizudan gauza bakarra

Bukatuta nago

Berandu nabil

Eta ez dut ezer lortuko honezkero

Anfora hautsiaren lilurapean ehizatu uste zintudan

Eta hausturaren inkontzientzian zoaz korrika

Gu ez ginen besteak lakoak

Guk dena konpontzen genuen

Guk egun finlandiarrak behar izaten genituen

hizketan luze jarduteko

Gu lagunak ginen

Baina zergatik ez zinen antsietateaz mintzatu?

Zergatik ez askatasun pertsonalaz,

Niri zenidan maitasuna hil zedin aurretik

Zergatik ez zenidan eskatu bidea alda nezan

Hain malkarra bazan?

Berandu jakin dut

Eta engainatuta sentitzen naiz

Memelua

Lerdoa

Ameslari hiltzailea

Ez zaizkit kabitzen sentimenduak berbetan

Ez dut indarrik ez eta adierazteko ere

Koldarra anker diote

Eta zure ankerkeria ari naiz pairatzen

Berandutzearen ankerkeria

Nire gazte denbora xahutuarekin lotzen naiz hemen

musean enbidoka.

Eta zu,

nire mundu eraikia,

haizeak zaroatza

Zelan erresakari beldurrik izan ez dion

Marinelaren batela

« Merde, merde, merde ».

Diote poetek honelakoetan,

Baina ni, hori ere ez,

Ez nauzu poeta.