Facebook demonioa

Gauza iraingarriak baino ez ditut irakurtzen: “Facebook pornografia sozial hutsa da”. Edo irrigarriak: “Festa bat antolatu zuen Facebook-eko bere 700 lagunentzat, eta bakarra agertu zen”. Alarmistak bestela: “Facebook-eko laguna etsai bihurtzen denean: zer egin kasu honetan”. Edo konspiratiboak: “Facebook-ek zure datuen pilaketa egiten du mega-korporazioei saldu ahal izateko”.

Erabiltzaile sutsua naizen aldetik, ezin ados egon.

Batek “pornografia” ikusten duen tokian, nik “komunikazioa” ikusten dut. Bestalde, nire Facebook lagun gehienak ez nituzke inoiz etxera gonbidatuko. Lagun bat etsai bihurtzen bazait, nire sare sozialetik botako dut, eta mundu errealean etsai izaten jarraitzen badu, ez da Facebook-en arazoa izango. Datuak ere, nik nahi ditudanak bakarrik emango ditut, beti ere nire onuran pentsatuz.

Sare sozial honen bitartez ikusi ditut urrun dauden horien argazkiak, kontaktua errekuperatu dut institutuko kide zenbaitekin, enteratu naiz, ia momentuan bertan, lagun bat aita izan dela, eta beste bat single geratu dela, eta ez zait nire lagunen urtebetetze bat bera ere ahaztu. Promoziorako ere balio izan dit: idazten ditudan artikuluen estekak zintzilikatu ditut (halaxe egingo dut honekin ere), eta feed-back txukuna ere jaso izan dut askotan. Aste honetan bertan, nire hurrengo libururako izenburuaz eztabaidatzen egon naiz, Facebook demonio honetan. Denetariko iritziak jaso ditut, eta guztiak estimatu ditut.

Gakoa beti bezala, erabileran datza, eta ez tresnan. Facebook zer den eta zer eskaintzen digun jakin beharra dugu, eta horren arabera erabili. “Lagun” hitza testuinguru zehatz honetara moldatzen ikasi behar dugu. Ematen ditugun datuak zergatik ematen ditugun geure buruari galdetu behar diogu. Gure intimitatea noraino erakutsi nahi dugun erabaki.

Facebook-eko lagunentzat festa bat antolatu eta bakarra agertzen bazaizu, barkatu baina errua ez da Facebook-ena.