Plangintzen balorazio soziolinguistikoa (i)

Oso gutxitan landu ditut blogean neure eguneroko lanari buruzkoak. Bestelako gai batzuei eman diet lehentasuna. Eta hala izaten jarraituko du. Baina lantzean behin salbuespenen bat egin behar da, ezta?

Iñaki Martinez de Lunak udaltop-en administrazioen plangintzei buruzko balorazio soziolinguistikoa egin zuen. Balorazio horretatik abiatuta, enpresetako euskara planei buruzko balorazioa egin nahi dut nik ere. Goazen ba!

Iñaki hasten da esaten hiru plangintza mota daudela: plangintza funtzionala, hizkuntza-jabekuntzaren plangintza eta plangintza formala. Funtzionalak nahiko luke orain arte gaztelania hutsez betetzen diren funtzio batzuk euskarara ere irekitzea, ahoz zein idatziz. Hizkuntza-jabekuntzaren plangintzak lanpostuei ezarritako mailak bete ditzaten edo lan-jardunerako beharrezkoak diren trebetasun zehatzak eskura ditzaten nahiko luke. Eta plangintza formalak, berriz, espezializatutako corpusa ari da garatzen.

Enpresetan egindako planetan hirurak lantzen dira, nahiz eta funtzionala izan lehentasuna. Beste biak, berriz, funtzionalari begirako lanean ari direla esan ditzakegu.

Planen kudeaketa:

Iñaki Martinez de Lunak gai honetan management inguruko hausnarketa batzuk plazaratzen ditu. Eta horri jarraituz galdera batzuk egiten ditu (nik euskara planetara ekarrita):

• Zergatik ez dute erosten (erabiltzen) euskara?

• Zergatik erosi (erabili) beharko lukete euskara? Zerk motibatuko lituzke hautu hori egiteko.

• Zein da euskararen abantaila konpetitiboa?

• Zer nahi dute euskara planen xede-taldeek?

Nik uste dut galdera hauei gero eta gehiagotan egiten diegula kasu. Hori bai, kasu egitetik lantzera igaro beharko genuke kasu askotan, nik uste.