Nazioartekotu

Aspaldian (eta krisia dela eta) mila aldiz entzun dugu “gure” enpresak nazioartekotu behar direla. Nazioartera begira jarri, alegia. Kanpoko antiojuak zorroztea, alegia.

Hizkuntza arloan ere, nazioartekotzea gero eta ohikoagoa da. Gurean bi eredu nagusi daude nazioartekotzean: Etxepare institutuak babesten duena eta Garabide elkarteak aurrera daramana. Nazioartekotzea ulertzeko bi modu. Bestelako ekimen batzuk ere badaude (adibidez, hau via @jxamundarain, hark dioen bezala, etxean egiten ez dutena, kanpoan egin nahi dute, enpin!).

Etxepare institutua erakundeek sortutakoa da, Goethe institutua, British Council edo Cervantes institutuaren tankerakoa (aldeak alde). Izan ere, bere helburuak dira gure kulturaren eta hizkuntzaren enbaxadore izatea, kanpoan euskal sortzaileak ezagutzera emateko eta euskara bera hedatzeko.

Garabide, ordea, gobernuz kanpoko erakundea da. Garapena du helburu, baina ez garapen asistentziala. Izan ere, herri gabetuekin konpartitu nahi du gurean dagoen esperientzia zati bat: euren berbetan, “bere nortasunaren bizi-ahalegina eta horretarako garabideen esperientzia” konpartitu gura du.

Bi eredu nazioartekotzerako. Bi eredu, talkan ez dauden bi eredu. Hala ere, batek besteak baino gehiago ukitzen dit bihotza ...