Asteburua (II)

Domekan plan bi egin genituen: Coney Island-era joatea eta iluntzean Central Park-eko Delacorte Theater-era joatea, Shakespeare-en "A midsummer night's dream" ikustera.

Antzerki-lana doanekoa zan baina sarreren bila joan behar zen Laffayette kaleko bulego batera, eguerdiko ordu batetatik aurrera. Hiru ordu laurden lehenago heldu ginen lekura eta ilara luze bat zegoen harrezkero. Gu ilararen amaieratzat hartu genuen lekuan geratu ginen. Kontua da ilara ez zela hasten bulegoko atearen parean, metro batzuk haratago baino. Izan ere, ohar bat zegoen atean: "Shakespeare Festival-erako sarrerak hartzeko ilara lehen zuhaitzean hasten da". Kontxo, hori da zehaztasuna. Badakit horrela kontatuta nahiko nahasgarria dela baina kontua da kontrako lekuan geundela, ilararen hasieran. Beraz, amaierara joan ginen eta zain geratu ginen. Handik gutxira guatxiwoman bat etorri zan, zenbat ginen galdezka (pertsona bakoitzak sarrera bi har zitzakeen). Gu pertsona bi ginen, eta lau sarrera nahi genituela uste zuen. Elkarrekin geunden galdetu zigun, guk baietz erantzun genion, eta sarrera bi nahi genituela. Esan zigun sarrerak banatzen hasten zirenean gutako batek iladatik alde egin beharko zuela. Bale. Ordu batean sarrerak banatzen hasi ziren, baina ilarakoak ez ziren bulegora sartzen. Neska bat ilararen hasieran jarri zen, arbola huraren ondoan, sarrera multzo bat eskuan zeukala, eta banan-banan ematen zituen. Tira, hamar minututan bageneuzkan sarrerak, eta metrora joan ginen, Coney Island-erantz.

Coney Island leku berezia da. Orain ehun urte baino gehiago benetako irla ei zan, baina gero zubi batzuk eraiki zituzten eta geroago lurrarekin estali zuten tartea. Beste alde batetik, han inbentatu ei zuten hot dog ospetsua eta urtero bertan egiten da saltxitxa gehien jateko lehiaketa.

Hemeretzigarren mendearen amaieran hasi ei ziren atrakzioak, barrakak eta hotelak egiten. Garai hartatik ez da bat ere geratzen, baina batzuk hogeigarren mendearen hasierakoak dira, adibidez The Cyclon eta Wonder Wheel izenekoak. The Cyclon "mendi errusiarra" da, egurrezko osagai ugari dauzka eta zarata izugarria egiten du. Hogeigarren mendearen hasieran, metroa heldu zen Coney Islandera eta New Yorktar asko joaten zen, eguna barraketan eta hondartzan pasatzera.

Guk buelta bat egin genuen barrakak ikusten, hondartzaren ondoan bazkaldu genuen eta gero "The Coney Island Circur Sideshow" ikustera joan ginen. Izan ere, "freak show"a da. Aurkezleak, adibidez, iltzeak sartzen zituen sudurretatik. Han ikusi genituen ezpata-jalea, kontortsionista, suge-hezitzailea, malabarista eta funanbulista, besteak beste. Oso koloretsua zen eta parte hartzera animatzen zaituzte. Batez ere, ikusleek"uuuuuuh", "aaaaah" eta "yeaaaaah" ugari esatea espero da.

Hura amaitu zenean, metroa hartu genuen. Denbora soberan geneukan. Geltoki batean linea aldatu eta metro azula hartu behar genuen (A, C eta E trenak). Baina ez ginen konturatu A eta C  trenak Manhatanera doazela eta E Queensera doala. Eta, noski, hartu behar ez genuen bakarra hartu genuen, E trena. Konturatu ginenerako Queensen geunden. Tira, metrotik jaitsi, egindako bidea desegin eta metro egokia hartu genuen. Eskerrak denbora soberan geneukala!

Central Parkera heldu ginenean nahiko ilun zegoen, eta leku guztietatik hurbiltzen ari zen jendea, antzokirantz. Antzokia aire zabalean dago eta oso atsegina da. Gure sarrereretan adierazita zegoen 4. atetik sartu behar genuela eta, suposatuko duzuenez, berriro erratu ginen, 3. atera joan ginen-eta. Azkenik aurkitu genuen ate egokia eta gure eserlekuak. Ezkerreko izkinan zeuden baina oholtza oso ondo ikusten zen.

Eta hasi zen antzerki-lana, apur bat berandu, hori bai. Baina merezi zuen, dena zoragarria izan baitzen: eszenografia, aktoreak, jantziak, abestiak... Aktoreetako bat ezagutu genuen, Jay O. Sanders. Ez da pelikuletako protagonista izaten, baina bai bigarren mailako pertsonaia luxuzkoa. Lan honetan, behintzat, bikain aritu zen

Eta horrela bukatu zen gure asteburu luzea.