Non cogito ergo non sum
Zirkuluko bi etxe-orratzen menpe
Beti presaka,
Arrapaladan
Gelditzeko denborarik gabe
Pentsatzeko asti barik
Gizakiak
Gizakia izateari utzi dio
Non cogito
Ergo
Non sum
Ahazten hasten den erraztasunaz
Ahazten da ahazteaz
Baina nahiago du ahaztu
Memoriari lana aurrezteko
Gizakiak
Gizakia izateari utzi dio
Non cogito
Ergo
Non sum
Elkarren aurka
Borrokatzen den espeziea
Animali basatiak bezala
Lagunari eskua luzatu beharrean
Lepoan labankada sartzen diona
Gizakiak
Gizakia izateari utzi dio
Non cogito
Ergo
Non sum
Izoztu orratzak
Gelditu denbora
Pentsatu
Luzatu eskua
“Cogito ergo sum”
Iruzkinak
urtziu 2009-05-29 15:04 #1
nik pentsatu izan det cogito ergo sum beharren, ez ote dan cogito quod sum, hau da, naizelako, exisitzen naizelako pentsatzen du. Kontua da, hala balitz, mundu hontan lau katu biziko lirateke (giñateke?)...<br /><br />Tamalez, pentsatzen ez dun jende asko bizi da, Descartes oker zebillen ontan ere...<br />
ane 2009-06-26 16:45 #2
<p> </p>
<p>seguro ez dala hainbesterako izango,... seguro nik askoz gehio botako detela faltan G. Igual ez naiz bueltatuko inoiz, ziklo bat bukatzea da azken batean, baina beharra neukan.</p>
<p>muxu1 ta osondo pasa uda, ta dana</p>
Amantalgorri 2010-01-08 16:30 #3
Azkenean, "cogito" horren akatsa ez ote da izango herrentasuna? Hau da, "cojito" geratu zaigula?<br />Dena dela, eskertzekoa da gizakia bergizakitzeko ahalegina.<br />Polito geratzen da poemako hitz-jokoa.<br />"Non cogito, ergo sum" ere ez da aukera makala, benetan izateko pentsamenduak alde batera uztea zilegi balitz.<br />
Utzi iruzkina: