Begirale baten gogoetak

Egunak aurrera doaz jada lehenengo txanda amaitzear dago. Litekeena da hemen ezagututako jende gehiena berriro ez ikustea ez dugu ez bidiorik ezta argazki gehiegirik.  Hori dela eta, lerro hauek idaztera animatu naiz hauek oroigarri gisa gordetzeko asmotan.

Hasierako egunak gogorrak izan ziren. Hainbeste itxaron ostean han nintzen zuhatzan begirale kamiseta jantzita zer egin ez nekiela. Non eta estatu osoko udaleku haundienean izan behar, 450 neska mutil txanda bakoitzeko. Goiza aurrera egin heinean haurrak heltzen joan ziren. Beraien artean alaitzu berriketan, udalekuen lehengo egunean sentitu ohi den urduritasuna nabarbena zen. Ez zekitena begiralea, ni neu alegia. Haiek baino urduriago zegoela. Neure lehengo urtea, jende berria asko eta hanka sartzeko beldurrak eragindakoa gehien bat. Lehen une deseroso hoiek gainditu ostean. Lotsak alde batera utzi, urduritasunak ahaztu eta  ezagutza jolasei ekin genien. Lehen kotaktua haurrekin izenak ikastearen prozesu luzeari hasiera emanez.

Lehengo eguna gainditu ostea, hurrengoak azkarrago pasa ziren. Erritmoa hartu heinean eta udalekuen dinamika ulertu ostean, neure lanaz gehiago gozatzeko aukera izan dut. Berez, begiralearen lana,  oinarrizko arauak betetzea eta dinamizatzea da. Baina hori baino hori zerbait gehiago ere bada. Etengabeko jaso-emana da. Haurrak esker onekoak dira eta  haiei eskeinitako harreta, maitasun guztia bihotzez eskertzen dute. 10 egunetan zehar begiralea bere haurrekin duen harremana etengabea da. Honela, egunaren amaieran zure haurretaz baino ezin dezakezu berba egin.

Haurtzarora bueltatzen zara, une oro abesten, jolasean azken finean beste haur bat baino ez zara. Egunaren tematikaren arabera  mozorrotatuz beraientzat antzerkiak prestatzen euren algarak eta irriek gogobetetzen gaituzte. Geure eguneroko kexka eta arazoak ahaztu eta lanen murgiltzen zara une bakoitza ahalik eta gehien gozatzen saiatuz.

Benetan dinotzuet uharte honek xarma berezia dauka. Somatzen den giro atsegina kutxatu egiten gaitu. Honi esker, nekeaz, atseden faltaz, eta  faltan somatzen lo ordua ahaztea lortzen dugu. Aitortzen dut lan gogorra dela, baina guztiz asetzen zaitu eta zure buruaz arro sentiarazten zaitu. Askori handitzea irudi dakioke baina benetan bizi arte ezin duzue imaginatu zer nolako bizipena den hau.