CATALUNYA TXAPELDUN!

Espainiarrek uste dute munduko futbol txapelketa irabazi dutela, eurak direla onenak (futbolean, noski), eta, gezur horren aitzakian, harro-harro ari dira non-nahi erakusten beren espainiartasuna; baita Euskal Herrian ere, azken orduetan ikusi ahal izan dugunez.

Ahaztu egin dute, ordea, espainiar estatuan gatibu bizi garenok, behintzat, ez dugula horrela ikusten, ez dugula horrelako harrotasunik sentitzen; edo, bestela esanda, gu ez gara espainolak izaten. Baina, sentimenduak sentimendu, bi datuk frogatzen dute ongien Espainiak ez duela mundialik irabazi:

1) Munduko Futbol Txapelketarik ez da izan. Estatuen arteko lehiaketa izan da, ohi bezala, eta gogora dezagun estatuek ukatzen dituztela nazioak. Izan ere, lehian aritu diren estatu guztiek, denek ere, errealitate argi bat ukatu dute munduaren begien aurrean: duten nazio-aniztasuna. Espainiar estatuaren kasuan, agerian dago.

2) Mundial hau inork irabazi baldin badu, nazioren batek irabazi badu, Catalunyak egin du. Izan ere, titular aritu diren jokalarien erdiak baino gehiago kataluniarrak izan dira, eta, gainera, ezinbesteko suertatu dira finalera iritsi eta berori irabazteko ere. Edo, bestela esanda, Barçak irabazi du mundiala, berriz ere euren futbol-maisutasuna erakutsiz. Cruyffek berak esan du Espainiaren jokoa Barçarena izan dela eta, gainera, talde horren zazpi jokalarik erakutsita.

Hortaz, harrotasun gutxiago behar lukete espainiarrek, bereziki Euskal Herrian eta Catalunyan bizi diren horiek. Eta, harrotasun horren ordez, hobe lukete demokraziatasun handiagoa balute, esaterako, kataluniar eta euskaldunon erabakimena onartuz. Catalunyak eta Esukal Herriak, bai eta munduko beste edozein naziok ere, geure selekzioa animatu ahal dugunean horrelako lehiaketa batean, orduan bai, orduan mundiala izango da, "mundial" hitzaren bi adieretan, gainera.

Bejondeiola Catalunyari. Badira nazioa, nahiz eta Espainiako (in)justiziak kontrakoa esan.