Xarameluak (2)

Idoiaren egunkaritik

Atzo ikastolako aldageletan gertatutakoa ezin dut ahaztu. Futbol partiduaren ostean, dutxan geundela, esponjarekin bizkarreko lupetza kentzeko eskatu nion Onintzari eta berak gustura ekin zion, lupetza-tza- tza-tza kantatzen zuen bitartean. Orduan esponjak beherako bidea hartu zuen, ia ipurdiraino. Buelta eman eta esponja bortizki kendu nion eskuen artetik. Onintzak ez zuen zipitzik esan, une batez begira geratu zitzaidan eta  ondoren burua txorroaren azpian jarri zuen ileko aparra kentzeko. Biana aitortu behar dut ez zela begirada lizuna izan ezta zikina ere, uste dut desioa antzeman niola Onintzari, nirekin zerbait egiteko gogoa. Lesbiana izango ote da?Amari galdetu behar diot.

Oharra: karranpa txiki bat sentitu nuen uzkitik aluraino. Uste dut gustatu zitzaidala. Ni ere lesbiana izango naiz?

Amaren egunkaritik

Kezkatuta nago, alaba futbolean hasi denetik aldatu dela ematen du. Ez die mutilei begia botatzen eta emakumeen koketeria hori galtzen ari da, apenas makilatzen da eta. Esan nion ba gizonari. Kepa, uste dut ikastolako futbol talde hori matxorrez josita dagoela. Onintza, ile labur laburra duena,  ez zait batere gustatzen. Eta orain Idoiaren galdera. Nola igarri neska bat lesbiana den ala ez?Zertara dator?

Oharra: andereñoarekin hitz egin behar dut. Onintza horrek tza-tza-tza behar du ipurdian.

Onintzaren egunkaritik

Dutxakoak kezkatuta utzi nau. Noraino heltzen da nire obsesioa Beñatekin? Pentsatu nuen: Idoiaren eskuak Beñaten barrabilak ukitu ditu; beraz, esku horrek nire alua ukitzen badu, proiekzio bat eginda, Beñaten barrabilek nire alua ukitzea bezalakoa izango litzateke. Hori lortzeko, Idoia kilikatzea lortu behar nuen. Anuskari entzun nionez, Idoiak lesbiana planta dauka, totala. Baina auskalo! Agian oraindik ez da ausartu armairutik irteten, eta itxurak gorde behar ditu. Horregatik haserretuko zitzaidan esponja popa aldera eraman nuenean.

Oharra: probokazio-kontu hori izugarri gustatu zitzaidan. Neu ere lesbiana izango naiz? Idoiari esan diot ea lagunduko didan etxera mateko ariketak egiten. Eta berak baietz, etorriko dela! Gelan bakarrik gaudenean, berriro saiatuko naiz Idoiaren eskua hanka artera eramaten. Bakarrik pentsatuta, bero-bero jartzen naiz!

Eugenio Joseren egunkaritik

Lakasitoak maite ditut: ahora sartu eta gozo-gozo dastatu. Onintzak tarteka ekartzen dituen eskola-lagunak bezala: hamabost urteko lakasito tentagarriak. Nik abegi onez hartzen ditut guztiak, berba magikoak esanda: Lakasito,  lakasito, txupeidazu gozoro ta polito! (azken berbak Mañukortaren intonazioaz esanda).

 Gaur beste bat aurkeztu dit: Idoia. Zebrakume gozoa lehoi zaharraren aurrean! Erraza izan da alaba errekadu bat egitera bidaltzea. Eta ni, bitartean, zebrakumearekin jolasean hasi naiz. Etorri nire langelara, Idoia. Onintzaren argazki batzuk erakutsiko dizkizut, txikitakoak. Otzan-otzan etorri zait atzetik, baina nork asmatu gela barruan horrela erantzungo zidanik? Zurtuta eta urtuta utzi nau!

Oharra: serio hitz egin behar dut Onintzarekin. Horrelako lagunak arriskutsuak izan daitezke.

                                                                  Xixili Lapafresku