Herri bat, gaztetxe bat, hilabete bat!

Askok gutxi uste zutena gertatzen ari da. Eternitate oso bat daramagula dirudi, bizitza guztia eta aurretik pare bat reenkarnazio. Baina hilabete besterik ez da pasa argazki polit hartatik. Oraindik lanean dihardugu, erresistentzian indartsu. Oraindik ez dugulako ezer lortu, ematen badu ere jada betidanik eta betirako izango dela. Askok uste genuena ( egun hartan ez ordea) baina gehienok sorpresan harrapatu gintuena.

Uztailaren 9a. Egun beroa, sargori zegoen. Zazpietan eginda zegoen deia. Gaztetxearen aldeko argazkia ateratzea zen helburua. Jendetza bildu zen. Kamixeta urdinak soinean. Txankletak oinetan. Eman o hartu. Erdibidekorik gabe. Esandako hitzek larruazala gogortu zidaten, oilo ipurdia jarri zitzaidan. Argazkia gaztetxea izango zenean aterako genuela. Nola sinetsi hainbeste amestutako unea momentu hartan zihoala salto egitera ametsen mundutik gure mundura? Kalejira osatu zen, suspensearen eta harriduraren kalejira. Gaztetxea okupatzera gindoazen. Gazte askoren indarra harturik bandera bezala. Herriarena behar zuen (behar duen) eraikin hutsa hautsetik libratzera. Emozioa, ilusioa eta urduritasunaren nahas-mahasa.

Erkiberen aurrean denok elkarri begira. Hainbeste urtetan herdoildutako katetzarra moztu ezin. Baina katearen erresistentzia alperrik zen. Ilusioaren eta ametsen gurpila martxa harturik zegoen. Ez zegoen katerik, ez zegoen paretarik hura geldituko zuenik. Denak gainetik egin genuen salto emozionaturik. Animo oihuak  nonahi, noiznahi. Barrutik botatzen ari ziren azken pareta. Adreiluek ere ez zuten geldituko gurpila. Pixkanaka sartzen joan ginen. Emozioak eragindako builak, ilusioak emandako besarkadak, ametsak esnatutako txalo zaparradak. Ez zegoen inon leku hoberik gure gazte proiektua aurrera eramateko. Lanerako prest guztiak. Ez zuen axolik denak txankletetan egotea. Gaztetxea genuen, beste ezeren gainetik gaztetxea.

Bertan ixuri ditugu udako lehen izerdi tantak. Orduak orduen atzetik egon gara bertan. Lanean, jolasean, hitz egiten, eztabaidatzen, bileratan, lotan, jaten, festan. Denerako lekua baitago, denerako denbora baitago. Lo egiteko gelak txukundu, garbitu, desinfektatu eta erresistentziako koltxoiak garraiatu. Lorategia atondu, zegoen zakar guztia atera, zuen etxe zaharkituaren kiratsa haize berriz aldatu.

Orduz geroztik, gure bizitza aldatu da, herriaren dinamika aldatu da. Aldatu ez, hobetu esatea egokiago litzateke. Belaunaldien arteko zubia da gaztetxea. Inoiz harremanik izango ez zenuen jendearekin mundua konpondu duzu. Eta ez ordu txikitan bakarrik. Zure bizi esperientzia besteekin partekatu duzu. Zure jakituria besteenarekin aberastu duzu (eta ez trivialean bakarrik). Eguzkitik ilargira egon zara bertan zer gerta, zer suma. Sekreten kotxeak eta aurpegiak buruz ikasi dituzu disimulo ezak salatuta. Ekitaldi ugari egon dira, bakarlariak, mota guztietako taldeak, hitzaldiak, filmak, altxorraren bila ibili zara ( nahiz eta altxorra uztailaren 9an aurkitu genuen), umeentzat jokuak egin dira, paella txapelketan parte hartu duzu, adineko herritarrei txokolatea eskaini diezu.

Sistematik at antolatzen ikasi duzu, galtzear dauden baloreak berreskuratu dituzu, hala nola, elkartasuna, auzolana eta borondatea, jende aurrean hitz egiteko mamua kendu duzu asanbladetan, zure ideiak ( ezberdinak badira ere) aireratzen ikasi duzu, ingurunearekiko eta pertsonekiko errespetua handitu duzu ( nahiz eta batzuk ikasgai hori pendiente eduki), gaztetxeak behar izan duenean laguntzeko prest izan zara ia kondizio eta mugarik izan gabe.

Azken finean hilabete batean, lehenago agonian zegoen gazteria eta herria berpiztea lortu dugu. Kolorez eta doinu alaiez (zurrungak nahiz ez izan oso alaiak) bete dira bizitzak. Balore mordoxka sustatu dira, ekitaldien agenda suspertu da, inguruan ditugun artisten obrei ateak zabaldu dizkiogu, izan musikan, argazkigintzan edo dantzan. Herriari toki autogestionatu eta libre bat eskaini diogu, inongo lider edo bururik edukiko ez duen leku justu bat. Oasi mundu injustu honetan. Hori dena hilabete batean lortu dugu. Honela jarraituz gero gure mundua zertxobait hobetzen jarrai dezakegu. Antolakuntza honetan eta lanean gogor jarraituz. Bigarren hilabetearen bila goaz.