erbesteratua
Hain daude izarrak urrun, itzali eta gero ere, euren argia heltzen dela geuganaino. Eta pentsatzen jarrita, baliteke gure gaueko izar guztiak behiala zenduak izana... Alegia, gure gauak beltzak izatea eta izarren azken izpi hilkorrak izatea ikusten ditugun distirak. Eta beste behin zientziak soinekoa ostu dio poesiari. Eta honek larrugorritan, atzerako bidea hartu du, liburuetatik alde eginez, erbesteratua izan baita.
Orain liburuak idatziak izan zain daude.
Iruzkinak
izarren marinela 2008-05-23 21:53 #1
Baliteke izarrak uste baina gertuago izatea, demagun gugandik 71 metro. Eta guk, eskailerak eraiki ezin ditugula lur plastifikatu hauetan, baliteke berez daudenak baino urrunago sentitzea izarrak, eskuraezinak diren distiretan sinistu behar dugulako-edo. Sinistu behar dugulako, baudaudela zientziaren baitango horietatik harat, eskura moldatu ezin daitezkeen matematikak. Sinistu behar dugulako magia deritzon ekuazio horren transzendentalean, ezin jakite horretatik poesia egiteko, poesia egoteko eta beti zientziaren gainetik, poesiaren hegaletara libre egiteko guk geuk 71 metroko distantzia hori, norbere ahurretara magia, orrira erbesteratzeko...<br><br>;)<br><br>muxuat wapa<br>
izarren marinela 2008-05-26 15:02 #2
ah! eztizut esan aurretik hemen noiz edo noiz sartua nintzala! baino zuria zanan ideia zipitzik bez sasi-detektibe honek! <br>
Utzi iruzkina: