NIRE BURUA

Andrea dut izena, 2005eko ekainaren 12an jaio nintzen. Nire ikuspuntutik, txikia naizenetik, beti neska alaia izan naizela sentitzen dut, eta urteak aurrera joan diren bitartean beste batzuetan baino gauza gehiago edo gutxiago gertatu ahal izan zaizkit, baina beti saiatu naiz ondo egoten eta aurrera begiratzen.

 

Alde onetik begiratuta, gauza guztiengatik barre egiten duen neska bat naiz, maitekorra eta enpatikoa. Nire inguruko jendeak arazo bat duenean pertsona horiei laguntzen saiatzen naiz; nahiz eta ni oso gaizki egon, maitasuna ematen didanari maitasuna ematen diot, errespetatzen nauenari errespetua diot eta barre egiten diot nirekin barre egiten duenari.

Alde txarretik begiratuta, badakit oso izaera indartsua duen pertsona naizela, ez naiz oso baikorra, ez naiz asko haserretzen, baina haserretzen naizenean, benetan egiten dut. Askotan konturatzen naiz mugara irits naitekeela eta oso umore aldakorra izaten dudala. Batzuetan, begien bistako arrazoiengatik haserretzen naiz, ez dut gezurrak esatea gustoko, aurrez aurre doan pertsona naizelako, eta zerbait gaizki iruditzen zaidanean edo gustatzen ez zaidanean horri buruz pentsatzen dudana esan behar izaten dut gehienetan. Oso zintzoa naizela iruditzen zait, une askotan zintzotasunez esaten ditut gauza onak eta txarrak, nahiz eta nire buruarekin zintzoa izatea eta gauzak ondo pentsatzea gustatzen zaidan.

 

Onartzen dut oso sentibera naizela alderdi askotan, baina benetan ezagutzen nautenek badakite horrelakoa zergaitik naizen. Askotan negar egiten dut tontakeria txikiengatik, nahiz eta askotan arrazoiz negar egiten dudan, asko estimatzen ditut nirekin dauden pertsonak. Maitasun-adierazpen gisa hartzen dut, ugari erreparatzen diet edozein pertsonak erreparatuko ez dituen xehetasun minimoei. Horrez gain, autoestimu handia dut eta asko maite dut nire burua. Badakit urte txarrak igaro ditudala eta ez nuela nire burua batere maite, ez nuela nire burua ondo ikusten, baina duela 3 urte, aldaketa erradikala eman nuela sentitzen dut, batez ere mentalki. Pentsatzeko garaian asko aldatu zen nire ikuspegia bizitza ikusteko moduari buruz eta nire inguruko pertsonak baloratzeko moduari buruz.

 

Gertatu zaizkidan gauzen erruz, oso pertsona mesfidatia naiz besteekiko, norbaitek zerbait esaten didanean gezurra dela pentsatzen dut, besteengan konfiantza izatea zaila zaidalako. Hala ez bada ere, kosta egiten zait nire sentimenduak adieraztea, baina pixkanaka askatzen naiz.

Azkenik, nolakoa naizen kontatzeko, neska jeloskorra naizela onartzen dut, beldurra ematen didala norbaitek benetan maitatzeak, min egingo didatela uste baitut, eta ez nuke bakarrik geratu nahi.