Erromatik Estocolmora

 Paperezko egunkari zein digital guztietan egin du eztanda albisteak. Aita Santuak postua uzten du. Gotzain gabe geratu da Erroma.

Ordenagailuko saguaren gurpiltxoaren pare bat laztantze beherago aurkitu dut, ordea, gehiago larritu nauen albistea: “Hollandek dio Maliko misioan dagoeneko “oinarrizko helburuak” lortu dituztela”. Izenburuak baieztapen ugariz ilundu dit momentua. Frantziak bere helburuak bete ditu, Maliko hidrokarburoen, urrearen eta beste baliabide natural preziatuen jabetzan eskua sartu du. Beste behin, Europa Afrikaren patuaren jabe.

Zorte politikaz ari garela. Mozorroen eta interesen munduaz. Maliko talde errebelde armatuen kontrolaz ari da Hollande, hauteskunde berrietarako lehen pausuaz, berebizikoa demokraziarako. Malik ere, urte ugari kolonizatuta pasa ostean, Estocolmoko sindromea garatu duela dirudi. Ez du lortu gobernu egonkorrik, eta Frantziari laguntza eske joan zaio. Irribarre gaizto batek egin dio ihes, Malik ez bezala, Frantziari.