Bilduren kontrako epaiketaz

Hile batzuk eman ditut blog hau ukitu ere egin gabe, baina, beste behin, egoera kezkagarriak bultzatu nau bertora. Bart gauean Espainiako Auzitegi Gorenak Bildu koalizioaren aurka aurkeztutako inpugnazioak berretsi zituen, eta, horrela, koalizio horri datozen udal hauteskundeetarako bidea itxi zion. Beste behin, herritar askori oinarrizko eskubide bi (sufragio pasiboa edo hautagai izateko eskubidea, eta sufragio aktiboa edo nahi duen hautagaiari botoa emateko eskubidea) larri mugatu zaizkie.

Auzitegi Gorena zatituta ageri da erabaki honen inguruan; 9 magistratuk Bildu debekatzearen alde egin dute, eta 6k kontra. Sortu-ren legez kanporatzearen epaian gertatutako emaitza ia berbera, hain zuzen (oraingoan Sortu-ren ilegalizazioaren kontra bozkatu zuen epaile bat abstenitu egin da). Hemendik aurrera, Espainiako Auzitegi Konstituzionalaren esku geratu da azken erabakia hartzea; Bilduren defentsak bi eguneko epea du babes helegitea aurkezteko, eta AKk barikua baino lehen eman behar du behin betiko epaia, egun hortan hasiko baita hauteskunde kanpaina (maiatzaren 6tik 20ra). Nire helburua ez da analisi juridikoa egitea (ez dut uste prozesu horrek guztiak analisi seriorik jasango lukeenik), baina puntu batzuk azpimarratu nahi nituzke, beti ere prozesu politikoa, ez juridikoa, dela frogatzeko.

Bildu Alternatiba eta  Eusko Alkartasunak sortu dute, eta ezker abertzaleko independenteak ere bat egin dute proiektu horrekin. Beraz, oinarrian, legezko alderdi politiko bi ditugu, label demokratikoak banatzen dituen PPSOE koalizioa besteko demokratikoak, gutxienez. Egia da herri askotako Bilduren zerrendak independenteek osatzen dituztela ia erabat, ez baita EA edo Alternatibako kiderik, baina koalizioaren izenean aurkeztutako hautagai guztiek kode etiko bat sinatu dute, borroka armatuaren bidea gaitzetsi eta bide demokratiko eta zibilen aldeko apostua eginez. Gezurra, hemen, edozeinek esan dezake, baina pertsona batzuek publikoki konpromiso bat hartze badute sinesgarritasun presuntzioa aplikatu behar zaie; inongo alderdi politikoko kide ez izateak, ezin du inor susmagarri bihurtu, Euskal Herrian, zoritxarrez, sarri ikusi izan dugun bezala.

Prozedura horrek oinarrizko printzipio juridikoak hankaz gora botzen ditu, besteak beste, Espainiako Konstituzioan (PPSOEk hainbeste goraipatzen duen testuan) 9.3 artikuluan jasotako legalitatea, eskubide indibidualak murrizten dituzten arauen atzeraeraginik eza eta segurtasun juridikoa. Izan ere, Fiskaltzak aurkeztutako alegazioetan jartzen diren froga asko ekintza legalak egitean oinarritzen dira; ezker abertzaleko alderdiak legalak zirenean hautagai izana, interbentore aritu izana, Gazte Egunean parte hartu izana, ez dakit nongo manifestazioetan kartelak egin izana... asko eta asko, jakina, atxilotutako ustezko etakideen adierazpenetatik ateratako datuak dira (nola lortutako datuak?). 2002ko Alderdi Politikoen Legeak, beraz, atzeraeragina sortzen du zenbait herritarrengan (50.000ko zerrenda bat aipatzen da, Espainiako Poliziaren esku omen dagoena): epaiketarik izan gabe, beraien burua defenditzeko aukerarik gabe, herritar arruntak ETAren kolaboratzaile bihurtu dira goizetik gauera, askotan beraiek jakin gabe. Onartezina, alde guztietatik begiratuta!

Kontua ez da hor amaitzen, baina. Oraingo zerrendetan "kutsatuta" zeudenak eskubide politiko mugatuekin geratzen dira, baina zer gertatzen da "garbi" zeudenekin? Ez ote ditu, hemendik aurrera, Espainiako "justiziak" horiek ere kutsatutzat hartuko? Hurrengo hauteskunderen batzuetan parte hartzeko aukera izango ote dute? Elur bolak handitzen jarraituko al du eten gabe? Noraino helduko gara hori guztia geldiarazten ez badugu?

Alderdi Popularra, jakina, pozez zoratzen agertu da erabaki horrekin. Besteen eskubideak mugatzea txalogarri zaie, beste guztiak zikinduta omen daude... Ez ote dute hau guztia beraien zikinkeria ezkutatzeko egiten? Eskubide demokratikoen kontrako Gurutzada Santua diseinatu zuten horiek omen gu guztion artean demokraten dominak banatu behar dituztenak. Hobe lukete, bai, beraien etxea garbitzen horrelako lanak hartzea, inoren praketan sartzen ibili beharrean.

Alderdi Sozialista, beti bezala, alde guztiak pozik utzi nahian, baina inor baino kakaztuago geratuz azkenean. Irtengo dira, bai, epaileen erabakia txalotuz, justiziaren lana errespetatu beharra aipatuz, demokrazia garaile aterako dela... López ustezko lehendakariak, orain egun batzuk esan zuen epaileek sekulako "papeloia" dutela Bilduren ingurukoak aztertzen, epaileei lan hori Espiritu Santuak eman balie bezala... Ez, jauna! Zure alderdiak zuzentzen duen gobernuak aurkeztu ditu alegazioak, bi arrazoi posiblegatik: edo PsoEk bat egiten du honelako prozesu inkisitorial ilun eta itxiekin, edo ezin du PPko ultraeskuindarrek egiten dioten presioa jasan. Bietako bat, edo Europako alderdi atzerakoienetako baten biktima da, edo berak ere joera antidemokratiko horiek hain sustraituta dituenez, ezin du bere burua proiektu independente batekin aurkeztu.

Auzitegi Konstituzionalak esango duenaren zain, ikusiko dugu gainerako alderdiek (batez ere EAJk eta Aralarrek) zein jarrera hartuko duten. Une honetan, nik neuk, ez dut uste EAJk salaketa formaletik aurreragoko jarrerarik hartuko duenik; udal eta foru aldundietan asko dauka jokoan.  Ez dirudi atzoko Garan Xabier Arzalluzi egindako elkarrizketan aipatutakoen bidetik jotzeko asmorik duenik, eta Urkulluk esandakoa (Bildu hauteskundeetan ez egoteak EAJk Zapaterori ematen dion babesa kolokan jar dezakeela) kanpaina aurrean botatako esaldi bat da, Bilduren inguruko boto batzuk nolabait erakarri nahirik. Aralarri dagokionez, azkenik, ate guztiak zabalik daudela iruditzen zait, baina bere presentzia ez da behar bestekoa plante serio bat egin ahal izateko zapalketa horren aurrean.

Amaitzeko, beraz, esan daiteke sententzia honekin Espainiako estatuak beste behin erakutsi duela bere maila demokratikoa. Azken uneko sorpresarik ezean (itxaropen apur bat badut, hala ere), hauteskunde iruzur nabarmen baten aurrean aurkituko gara hilaren 22an. Zer espero daiteke, baina, monarkia bananero honengandik?