Erosketa-zerrenda
Brokolia ahuakateak apioa espinakak
azalorea kiwiak kipulak berakatzak
azenarioak sagarrak marrubiak ahabiak
letxuga piperrak tomateak ilarrak
urrak almendrak eta intxaurrak.
Ah, eta algak.
Supermerkatuko ordaintokia konfesionario publikoa da.
Han, denen bistan ageri dira
gorputzean sartuko ditugun elikagaiak,
prentsaurrekoa ematen ibiliko bagina lez,
begira nola zaintzen naizen
zer garbi jaten dudan
hona hemen bizitza oparoaren iturriak
ahoan txikituta
urdaileko azidoek desitxuratuko dituztenak
digestio-aparatua da osasunaren oinarria
jaten duguna gara
zertarako eta guztia gorotz bihurtzeko.
Horixe da bizitza: merkatuan egotea.
Gure geneen barra-kodea gorabehera
urteen haginkadek txikituko gaituzte,
azukrea txarra da
gatza txarra da
zer geratzen zaigu garratza eta mingotsa baino
zertarako eta guztiak heriotzaren janari bihurtzeko.
Horixe da heriotza: merkatutik kanpo geratzea.
Alboko ordaintokira begiratu dut.
Neska-mutil gazte freskoak
gorputz perfektuak
begirada ausartak.
Eta denen bistan, lotsagabe,
ultraprozesatuen orgiaren apologia.
Donutsak tigretoiak bollycaoak
batidoak red-bullak koka-kolak
natxoak pizza izoztuak hanburgesak
krispetak pringlesak palmerak
ket-chupa txupatxusak napolitanak.
Ah, eta gominolak.
Kolesterolaren epopeia horretatik
nire barazki-prozesiora bueltatu dut begirada
derrotaren mikatza urdailean.
Merezi ote hainbeste omega-3, bitamina eta mineral?
Zertarako eta hurrengo analitikan
asteriskorik ez izateko?
Baina zergatik ez dira neurtzen
tristezia-maila eta etsipenaren sakonera?
Merezi ote zahartzaroa luzatzea
dortoka tristeen antzera bizitzea
urrunago heltzeko?
Merezi ote hainbeste sakrifizio gastronomiko
hainbeste yoga eta pilates
kale-kantoiaren bueltan zain baditugu
gurekin estropezu egiteko irrikaz
iktusak, tumoreak, bihotzekoak
odol-isuriak, alzheimerrak, parkinsonak?
Ordaintzeko orduan
kutxazainari esan diot
bertan utziko dudala
nire osasun-ondasuna.
Bueltan noa pasillo debekatuetara
gaztaroaren zorotasuna punpaka bihotzean
garagardoen eta whiski-botilen metaketa konpultsiboa
izango da nire orgaren arkitekturaren oinarria
ospatu beharra dago ilusio berritua
eta, ezeren gainetik,
despentsan ez daitezela falta izan
gatza eta azukrea.
Ah, eta aurrena
supermerkatutik estankura joango naiz
habano garesti bat erostera.
Ron Sniakin
Iruzkinak
Utzi iruzkina: