Mundua zuretzat, beija flor

Aspaldiko Maia,

denporia da gure arteko bizipenik idatziz jaso ez dotela. Deskantzuan dihardut aspaldi honetan (nagikerixan, alperkerixan be deittu leikixo). Kanpokuak pixkat ahaztu eta geuretako denporia hartzen, neure burua zaintzeko eta zurekin tarte gehixago elkarbanatzeko. Igarri be geruago eta gehixago egitten zaittut barruan, hazi eta hazi jarraitzen dozu eta nere sabelak ez dau asko gehixagorako emoten. Sotina eta arnasia eta dantzak eta danak igartzen dotsuraz honezkero. Eta nik zuri horrek danok igartzen badotsuraz, zuk neri zer ez? Azken 8 hilabetietan onduen ezagutzen nabena zeu izaten zabiz. Zeuk dakizu nere barruko sekretuen barri. Gizurretan jardun neikixo neure buruari, baitta inguruko edozeini be, nahi izan ezkero, baina zuri ez. Zuk nere benetako energia zuzen-zuzenian jasotzen dozu, nere pozak edo amorruak edo beste edozein sentipenek sortzen dittuen hormona danak zuzen-zuzenian jasotzen dozuz. Nahitta be ezin plantarik egin zuri. Eta zelako ederra dan hori, ezta? Gure arteko harremana hasiera-hasieratik zintzua, purua, benetakua izatia. Betiko ahalko bagendu hola... Zuk urte bittan edo halaxe jarraittuko dozu, inuxente-inuxente, natural-natural, konturatuko zaran arte itxurak, gizurtxuak zenbaterainoko tartia dauken giza harremanetan. Baina ez naiz aurreratuko. Gozatu deigun gure zintzotasun eta edertasunaz.
Badatoz zuretako oparixak. Erropak, zapixak, telazko pardelak, krema-olixo-suero eta abarrak, euskal jantzixa be badaukazu ia, panpinak, jolasak, sehaskia... Zure mundutxua osatuz doia. Mundutxo txikixa gertu dago zu hartzeko: familixa dana irrikaz beteta, lagunak ze esanik ez, danak zurtako oparixok ekartzen... danak zure galdez, noiz ezagutuko zaittuen zain. Mundutxo txikixa gertu dago, baina eta mundu haundi hori??  Ze mundu lagako dotsugu zuri eta zurekin batera datozen belaunaldi barri horri?

Aspaldi juan zan Euskal Herri bukoliko haura, inoiz izan bazan. Eta pixkaka-pixkaka hainbeste desarrollismo, txikiziño eta abixadakin lora bakar bat hazteko tarterik be ez da izango baztarretan. Zure birraittittan jaiotetxia eta hango historia, hango baztarrak, hango landare eta animalixak, hango bakia... abixada haundiegixa eruango daben trenak aurrian eruango dittu danak. Ez da zuretako halako altxorrik izango. Eta ez dakizu ba aittittak zelako penia daukan horrekin. Bizi guztian zaindu eta bizi eraindako baztar eder horrek ezin zuendako laga. Hainbeste urtian sortutako edertasun eta armonia hori, txof! Oinpian zapaldutako karakola moduan geratuko da. Eta emoten dau gainontzeko danok ez garala konturatzen, ez garala benetan bizitzeko biha doguna ze dan konturatzen. Harrapatzen dogun dana kontsumitzen eta apurtzen eta apurtzen gabiz, berdin da zeinen gainetik edo azpittik, zeinen kontura, zeinen sufritzen daben horren erruz, zer galtzen dan, zer ondatzen... Berdin da. Oin oin oin oin oin eta oin. Ni ni ni ni ni eta ni.

Eta zuretako zer, Maia? Ipuintxo hau behintzat bai:

A liçao do beija-flor
Herbert de Souza


”Há muito tempo atrás, uma floresta cheia de árvores, pássaros e flores começou a pegar fogo. Na confusão, os animais corriam tratando de salvar sua própria pele. Foi aí que um leão parou ao ver um beija-flor que, com seu minúsculo bico, pegava água do rio e jogava no fogo. Fazia sucessivamente este movimento, indo ao rio e voltando à floresta para aspergir o fogo.

— Ah! Beija-Flor, você acha que sozinho vai apagar esse fogaréu todo? Questionou o leão.

E o Beija Flor respondeu:

—Sei que não posso apagar esse fogo sozinho, estou apenas fazendo a minha parte.”