Neguko hotza eta euria

Hotz eta euriekin jendea ezkutatu egiten da bere oskoletan, ume txikiek salbu -ez baitute ikasi jolasean besterik-. Horien gurasoak dira frontoi ondoko plaza uzten azkenak: ondar errainua zurrupatu arte ez dute alde egingo, noski. Kostata eta nekez hartzen dute etxeko bidea.
Plaza hutsik, zuhaitzik ez, eta frontoi paretako pankarta handi hura ere -errausketarik ez- eroria da, hostoen antzera.
Frontoiak gordetzen du, txingarrak bezala, epeltasun apurra umeen xestoko partiduetan. Lau jokoan eta hiru guraso begira -gogortuko zaizkie berriro soin enbor eta adarrak- arratsaldeko iluntasunetik ihes egin nahian.Tarteka tabernara hurbiltzen da baten bat, eta hala ere plazan ez da ezer entzuten alde hartatik. Kanpandorreko erlojua mutu, zazpi eta erdiak. Farolek argia mottel.
Euria hasi du. Taberna barrura egiten du  espaloian zegoen lagunak. Handik entzungo ditu euri zaldizkoen tarrapata eta haize boladak. Tabernako telebistan eguraldi gazteak dio are bortitzago ariko duela hurrengo egunetan. Entzuleari gogoa ihesi joango zaio etxeko babesera. Edo beharbada ez. Beharbada hegaldatuko zaio urruti-urruti joateko, beste eguraldi bat egiten duen lurraldera.
Negua da eta Olatz urrun dago.