LILITXO BESTALIER

Lankide batek turrustakoa lagun salatu dit hil eta hurrengo bizialdian ez dela ezkonduko, ibiliko dela maitagarrizko lilitxo bestalier elibaten artean, udan. Nik adierza diot horietarikoa naizela, hain xuxen uztailetik buruila artio, eta urrian hasten ohi naizela lizeoan. Gonbidatu ere dut, baina ez zuen ahal: emaztea, haurrak... Ezinezko, ez ahal !

   Orai hirur urte hasi nintzen; uda osoa ekheerritan, ekheerritako itzalean, hondartzaren batean, igerilekuren batean, herriren batean... osagarria begiraturik, guziz maitaturik, guttitan jauntzirik eta joka eta joka, xikoka eta xikoka, gainkaturik izan eta izan... alberdanian ad nauseam. Eta urrian lizeorat, nerabe arterat, Eskual Literaturaren irakasterat, baita latina, greziera eta autxerdara... Zorionez, taldeak ttipi dira eta ikasleak oro koi. Eta jinen zait hurrengo udara eta ordukotz banaiz harturik lilitxo bestalier ari izaiteko, ailart bestalier Txipre ingururat joaiteko, bertze julis bestalier beti ere edderren artean abrats okitu batzuien fantesia elibaten asetzeko. Ezin hobeki ibiltzez irabazten dut sos parrasta bat, iaz lehen aldizkotz gainkatu ninduten emazteki batzuiek. Maite nuen, haboro ordaintzen dute. Vale.