Hilik

Halaxe naiz, hilik. Hilik, bizirik ez. Eta, halarik ere, konta dirot ezen emaztea egun gogoko mutil batek gainkatu egin duela. Urtegian izan da, Arranguan. Delako mutila iruindarra da; elkerrin ikasi zuten, non eta NUPen, Nafarroako Unibertsitate Publikoan, alegia. Gogoko mutil horrek izigarri maite du Gasteiz, emazteak Iruñea. Neronek ere banuen Iruñea biziki maite.

Emaztea eta haren gogarakoa Gasteiza bildu dira, bertan askaldu, Bodegoian askaldu eta Arranguarat jo dute, emaztearenean jo. Otoa parkeiaturik, pikarraitu egin dira; goiti bidean, emazteak nahi zuen txiza egin eta mutilak ikus lezan. Emaztearen atsegina holaxe ikusirik ! Eta goiti segi dute. 

Egun pasa horretan bertze behin ere ibiliko ziren amontegin, amontegin bapo, eta emaztea belauniko buztana milika eta milika ari zitzaiolarik, bi neska eder, bi nesk´eder iraganen zirela eta gonbidaturik izanen zirela ikusterat; emazteak, baina, salatuko zien gostu-gostuan hartuko zituela uzkia milikatuko bazioten, garbi-garbi zuela zelakoa, uzkia...

Atsegalearen atsegalea !